Abyss of the Frozen Ravenland - Arkona

Długo mnie obchodziła polem, lasem, jeziorem

Chłodem nocy, szelestem wiatru, gromem nagłym

Aż jak myśl niewidzialna przyszła krajobrazem

I wszystkie widnokręgi na oczy mi spadły

Jej mroźny dotyk trwa nieprzerwanie

Jak wszechogarniające jest moje olśnienie

Wyschły Źródła, nastał mrok, wygasło pragnienie

A moi skrzydlaci bracia podążyli za mną

Już nie jestem sam, skąd ten spokój we mnie?

Gdy miecz głęboko tkwi w mej piersi

Krew przepływa przez serce tak cicho śmiertelnie

Aż słyszę przelot kruków z życia do pamięci

Czy byłem kroplą w morzu, śniegiem zeszłorocznym

Wspomnieniem, które niesie błyskawica?

Czy byłem z krwi i kości, czy też tworem magii

Zapisanym na wodzie obrazem wojownika?

Jawa się we mnie ze snem plącze, przestrzeń z czasem

Lądy schodzą w morza, me słowa w milczenia

Tylko mnie wciąż obchodzi polem, lasem, jeziorem

Otchłań straszliwa, mroźna, skrzydlata…

Ich brauchte lange, um das Feld, den Wald, den See zu umrunden

Die Kühle der Nacht, ein Rauschen des Windes, ein plötzlicher Donnerschlag

Bis ein unsichtbarer Gedanke durch die Landschaft kam

Und alle Horizonte fielen auf meine Augen

Ihre frostige Berührung hält ununterbrochen an

Wie überwältigend ist meine Erleuchtung

Quellen versiegt, Dunkelheit ist gekommen, Durst ist gestillt

Und meine geflügelten Brüder folgten mir

Ich bin nicht mehr allein, woher kommt dieser Frieden?

Wenn das Schwert tief in meiner Brust steckt

Blut fließt so lautlos tödlich durch das Herz

Bis ich den Flug der Raben aus dem Leben zu meiner Erinnerung höre

War ich ein Tropfen im Meer, der Schnee vom letzten Jahr?

Eine Erinnerung, die der Blitz trägt?

War ich aus Fleisch und Blut oder war ich eine Schöpfung der Magie?

Ein Bild eines Kriegers auf dem Wasser?

Ich bin verwechselt mit Schlaf, Raum mit Zeit

Die Länder steigen in die Meere hinab, meine Worte in Stille

Nur ich sorge mich noch um das Feld, den Wald, den See

Schrecklicher, frostiger, geflügelter Abgrund ...