Жырлыйм туган якта - Айдар Галимов

Ничек ташлап китим, ничек ятим итим

Сөн буенда үскән талларны.

Ага чишмәләр дә, белмим нишләргә дә-

Ташлап китә алмам аларны.

Китсәм туган яктан — читтә бәхет тапмам,

Яшәрмен гел җанны телгәләп.

Җырлыйм туган якта,

Җырлыйм сезнең хакта.

Каеннарым белән бергәләп.

Елашырлар инде, җырлашырлар инде-

Мин талларга туган диярлек.

Әгәр китсәм алар — өянкеләр, таллар

Китәчәкләр миңа ияреп.

Китсәм туган яктан — читтә бәхет тапмам,

Wie ich gehe, wie ich verwaist bin

Die Weiden, die entlang der Sonne wachsen.

Ich weiß nicht, was ich mit den Federn machen soll.

Ich kann sie nicht verlassen.

Wenn ich meine Heimat verlasse - werde ich draußen kein Glück finden,

Ich werde immer davon leben, über die Seele zu sprechen.

Ich singe in meiner Heimatstadt,

Ich singe über dich.

Zusammen mit meinen Schwiegereltern

Sie werden weinen, sie werden singen,

Ich wurde fast in einen Baum hineingeboren.

Wenn ich gehe, werden sie Spielzeug und Weiden sein

Die mir folgen werden.

Wenn ich meine Heimat verlasse - werde ich draußen kein Glück finden,