Siodmy Dzien Tygodnia - Bajm

Ona miała tylko dziesięć lat

Szkoła, dom i szara reszta dnia

Siódmy dzień tygodnia płonął jak pochodnia

Gdy w głowie układała życia plan

«W moim mieście nic nie dzieje się»

Pisała w pamiętniku tuż przed snem

«Wciąż te same twarze pozbawione marzeń

Boże, przed tym bagnem ocal mnie!»

«Módlmy się» — nikt nie woła, ona miała tylko dziesięć lat

Chodźmy stąd, jutro szkoła, o nic mnie nie pytaj, przeczytałam gdzieś

Że całe miasto rok szukało jej

Ona miała tylko dziesięć lat, wyszła z domu, zniknął po niej ślad

Niepokorne dzieci uciekają z sieci, kto je złapie gdy uciekną w świat?

«Módlmy się» — nikt nie woła, ona miała tylko dziesięć lat

Chodźmy stąd, jutro szkoła, o nic mnie nie pytaj, przeczytałam gdzieś

Że całe miasto rok szukało jej

«Módlmy się» — nikt nie woła, ona miała tylko dziesięć lat

Chodźmy stąd, jutro szkoła, o nic mnie nie pytaj

«Módlmy się» — nikt nie woła, ona miała tylko dziesięć lat

Chodźmy stąd, jutro szkoła, o nic mnie nie pytaj, przeczytałam gdzieś

Że całe miasto rok szukało jej

«Chodźmy stąd» — nikt nie woła, chodźmy stąd szukać jej!

Sie war erst zehn

Schule, Zuhause und den Rest des Tages

Der siebte Tag der Woche brannte wie eine Fackel

Als sie in ihrem Kopf einen Plan für ihr Leben machte

«In meiner Stadt passiert nichts»

Kurz vor dem Schlafengehen schrieb sie ins Tagebuch

«Immer noch dieselben Gesichter ohne Träume

Gott, rette mich aus diesem Sumpf!»

"Lasst uns beten" - niemand weint, sie war erst zehn Jahre alt

Lass uns hier raus, morgen Schule, frag mich nichts, ich habe irgendwo gelesen

Dass die ganze Stadt ein Jahr lang nach ihr gesucht hat

Sie war erst zehn Jahre alt, sie verließ das Haus, ihre Spur war verschwunden

Die rebellischen Kinder laufen vor dem Netz davon, wer fängt sie, wenn sie in die Welt davonlaufen?

"Lasst uns beten" - niemand weint, sie war erst zehn Jahre alt

Lass uns hier raus, morgen Schule, frag mich nichts, ich habe irgendwo gelesen

Dass die ganze Stadt ein Jahr lang nach ihr gesucht hat

"Lasst uns beten" - niemand weint, sie war erst zehn Jahre alt

Lass uns hier verschwinden, morgen Schule, frag mich nichts

"Lasst uns beten" - niemand weint, sie war erst zehn Jahre alt

Lass uns hier raus, morgen Schule, frag mich nichts, ich habe irgendwo gelesen

Dass die ganze Stadt ein Jahr lang nach ihr gesucht hat

"Lass uns hier raus" - niemand ruft, lass uns hier raus und sie suchen!