De Oude Man En De Zee - Dana Winner

De middagzon scheen op zijn bruine huid

Zijn strohoed was hem veel te groot

Hij sliep languit en zag er vredig uit

Hij had geen huis, alleen een boot

En zovelen bleven even naar hem kijken

En zovelen hadden graag met hem geruild

De oude man en de zee

Daar waar de tijd

Zo traag in eeuwigheid verglijdt

Op hun eiland met de golven mee

De oude man en de zee

Blijven voortaan

Mij steeds spontaan voor ogen staan

Afscheid nemen viel voor mij niet mee

De oude man en de zee

De avond bracht ik altijd bij hem door

Zijn wijn en vis was ook voor mij

De oude liedjes zong hij mij dan voor

De avond ging te gauw voorbij

En zijn net was altijd voller dan bij anderen

Maar de meeste vissen liet hij toch weer vrij

De oude man en de zee

Blijven voortaan

Mij steeds spontaan voor ogen staan

Afscheid nemen viel voor mij niet mee

De oude man en de zee

De zomersproeten zijn nu van mij huid verbleekt

Ze zijn bijna vervaagd

De oude man verdween en ook zijn schuit

Vergeefs heb ik naar hem gevraagd

Hij was samen met zijn schip in zee verzonken

Want hij bracht voor één keer te veel vissen mee

De oude man en de zee

Daar waar de tijd

Zo traag in eeuwigheid verglijdt

Op hun eiland met de golven mee

De oude man en de zee

Blijven voortaan

Mij steeds spontaan voor ogen staan

Warm omarmd rusten met z’n twee

De oude man en de zee

Die Nachmittagssonne schien auf seine braune Haut

Sein Strohhut war ihm viel zu groß

Er schlief ausgestreckt und sah friedlich aus

Er hatte kein Haus, nur ein Boot

Und so viele sahen ihn immer wieder an

Und so viele hätten gerne mit ihm gehandelt

Der alte Mann und das Meer

Wo die Zeit

So langsam entgleitet die Ewigkeit

Auf ihrer Insel mit den Wellen

Der alte Mann und das Meer

bleib ab sofort

Immer spontan vor meinen Augen

Der Abschied fiel mir nicht leicht

Der alte Mann und das Meer

Ich habe den Abend immer mit ihm verbracht

Sein Wein und sein Fisch waren auch für mich

Er hat mir damals die alten Lieder vorgesungen

Der Abend verging viel zu schnell

Und sein Netz war immer voller als andere

Aber die meisten Fische setzte er trotzdem frei

Der alte Mann und das Meer

bleib ab sofort

Immer spontan vor meinen Augen

Der Abschied fiel mir nicht leicht

Der alte Mann und das Meer

Die Sommersprossen meiner Haut sind jetzt verblasst

Sie sind fast verblasst

Der alte Mann verschwand und sein Lastkahn auch

Vergebens habe ich nach ihm gefragt

Er wurde mit seinem Schiff im Meer versenkt

Weil er für einmal zu viele Fische mitgebracht hat

Der alte Mann und das Meer

Wo die Zeit

So langsam entgleitet die Ewigkeit

Auf ihrer Insel mit den Wellen

Der alte Mann und das Meer

bleib ab sofort

Immer spontan vor meinen Augen

Herzlich umarmt ruhen Sie mit Ihnen beiden

Der alte Mann und das Meer