Zmierzch - Ewelina Lisowska

W tym śnie pełno złudzeń, czekam aż się obudzę

Powieki ciężkie, noc powróci nim ucieknę

Od świata Twoich spojrzeń

Od myśli, w których tonę

Nim się obudzę prędzej spłonę

Zamknięta pośród ciszy

Nikt mnie już nie usłyszy

Dłonie niebieskie, bo tak trudno żyć powietrzem

Chciałam oddychać Tobą

Móc czytać Cię na nowo

Niezrozumiałe żadne słowo

Budzi nas lęk kolejny dzień

Zanim o świcie zapomnę, obudzić się

Schowaj mój zmierzch, nim zgubi mnie

W ciemności łatwo zabłądzić

Nic już mnie nie poruszy

Żaden dźwięk mnie nie wzruszy

Jestem materią abiotyczną, co się kruszy

W agonii moich wspomnień

Są myśli, w których tonę

Mój świat zamknięty w małej dłoni

Krzyczy szeptem

Biegnę blada wśród ciemności

Zagubione sny z przeszłości ciągle męczą moją głowę

Nie wiem czemu cała płonę

Budzi nas lęk kolejny dzień

Zanim o świcie zapomnę, obudzić się

Schowaj mój zmierzch, nim zgubi mnie

W ciemności łatwo zabłądzić

Moje stopy nieruchome, dłonie bledną

Moje ciało całe płonie, wiem dziś jedno…

Budzi nas lęk kolejny dzień

Zanim o świcie zapomnę, obudzić się

Schowaj mój zmierzch nim zgubi mnie x2

Dieser Traum ist voller Illusionen und wartet darauf, dass ich aufwache

Mit schweren Augenlidern wird die Nacht zurückkehren, bevor ich entkomme

Aus der Welt deiner Blicke

Von den Gedanken, in denen ich ertrinke

Bevor ich aufwache, werde ich brennen

Eingeschlossen in die Stille

Niemand kann mich mehr hören

Blaue Hände, weil es so schwer ist, mit Luft zu leben

Ich wollte dich atmen

Dich wieder lesen zu können

Unverständlich kein Wort

Wir fürchten einen weiteren Tag

Bevor ich die Morgendämmerung vergesse, wach auf

Verstecke mein Zwielicht, bevor es mich verliert

Es ist leicht, sich im Dunkeln zu verirren

Mich bewegt nichts mehr

Ich lasse mich von keinem Geräusch bewegen

Ich bin abiotische Materie, die zerbröckelt

In der Qual meiner Erinnerungen

Es gibt Gedanken, in denen ich ertrinke

Meine Welt eingeschlossen in einer kleinen Hand

Er schreit flüsternd

Ich laufe blass im Dunkeln

Verlorene Träume aus der Vergangenheit ermüden ständig meinen Kopf

Ich weiß nicht, warum ich brenne

Wir fürchten einen weiteren Tag

Bevor ich die Morgendämmerung vergesse, wach auf

Verstecke mein Zwielicht, bevor es mich verliert

Es ist leicht, sich im Dunkeln zu verirren

Meine Füße sind still, meine Handflächen werden bleich

Mein Körper brennt, eines weiß ich heute ...

Wir fürchten einen weiteren Tag

Bevor ich die Morgendämmerung vergesse, wach auf

Verstecke mein Zwielicht, bevor es mich verliert x2