Hoer Van De Zeven Hemelen - Fluisterwoud

Mantel vol gaten, donker en grauw

Een loense grijns als van de volmaakte rabauw

Hij strompelt vooruit en steunt op zijn stok

Tegen de mensheid koesterend een vreselijk wrok

De wormen sluimeren waar hij is geweest

De lijken smaken hen nog wel het meest

Levensgeesten zijn als de dood voor hem

Verzwinden bij het gekraak van zijn fluisterende stem

De plaeghdraegher verkneukelt zich, dit was zijn laatste wens

Alweer een gehucht gezuiverd, van die walgelijke mens

Plaeghdraegher was hier en heeft hen aanschouwd

Stinkende etter rond kadavers ijskoud

De ratten zijn vertrokken, ze volgen hun heer

In het volgende dorp halen ze meer

Umhang voller Löcher, dunkel und grau

Ein schielendes Grinsen wie der 'perfekte Rabau'

Er stolpert vorwärts und stützt sich auf seinen Stock

Einen schrecklichen Groll gegen die Menschheit hegen

Wo er gewesen ist, schlummern die Würmer

Die Leichen schmecken ihnen am besten

Lebensgeister sind für ihn wie der Tod

Verliere das Knistern seiner flüsternden Stimme

De plaeghdraegher freut sich, das war sein letzter Wunsch

Ein weiterer Weiler, der von diesem ekelhaften Mann gesäubert wurde

Plaeghdraegher war hier und sah sie

Stinkender Eiter um eiskalte Leichen herum

Die Ratten sind fort, sie folgen ihrem Herrn

Im nächsten Dorf bekommen sie mehr