Terma - Giorgos Mazonakis

Νύχτα κενή θησείο - γκάζι

Νύχτα αφιλόξενη σου μοιάζει

Σε έρημα σπίτια και κολώνες

Οι διαλυμένες μας εικόνες.

Στα νοερά σε ανακρίνω

Τη μοναξιά μου όλη πίνω

Και σαν καβγάς σε καφενείο

Μες στο μυαλό μου παίζουν δυό φωνές.

Κι ανοίγω τέρμα τη φωνή που λέει τέρμα

Την άλλη που σε νοσταλγεί την πλήρωσα με αίμα

Τη θύμησή σου εγκαταλείπω

Αφού το ίδιο δε σου λείπω.

Κι ανοίγω τέρμα τη φωνή που λέει τέρμα

Την άλλη που σε νοσταλγεί την πλήρωσα με αίμα

Κι αν το παράπονο με πάει

Δε στη χρωστάω τέτοια χάρη.

Λευκό χαρτί σε ρίχνω πια

Στου αναπτήρα τη φωτιά.

Κόντρα καιρό στην ανηφόρα

Εσύ στα απορριμματοφόρα

Μαζί με τ' άλλα τα σκουπίδια

Χωρίς αρώματα στολίδια.

Mε τ' αύριο σβησμένο φάρο

Σαν το βρεγμένο μου τσιγάρο

Θα περισώσω το αντίο

Και μια θα ακούω από τις δυό φωνές.

Nachts Leergehäuse - Drosselklappe

Es sieht für dich nach einer unwirtlichen Nacht aus

In verlassenen Häusern und Säulen

Unsere zerbrochenen Bilder.

In Gedanken verhöre ich Sie

Ich trinke meine ganze Einsamkeit

Und wie ein Streit in einem Café

Zwei Stimmen spielen in meinem Kopf.

Und ich öffne die Stimme, die Ende sagt

Den anderen, den du vermisst, habe ich mit Blut bezahlt

Ich hinterlasse deine Erinnerung

Da verpasst man gleich nichts.

Und ich öffne die Stimme, die Ende sagt

Den anderen, den du vermisst, habe ich mit Blut bezahlt

Und wenn die Beschwerde an mich geht

Ich schulde dir solche Gnade nicht.

Ich werfe Ihnen jetzt weißes Papier zu

Auf dem Feuerzeug das Feuer.

Gegen bergauf Wetter

Sie in den Müllwagen

Zusammen mit dem anderen Müll

Parfümlose Ornamente.

Mit dem Leuchtturm morgen aus

Wie meine nasse Zigarette

Ich werde mich verabschieden

Und ich werde eine von beiden Stimmen hören.