Een Vriend Zien Huilen - Herman Van Veen

Natuurlijk wordt alom gestreden

En zwijgt voor velen de muziek

De tederheid is overleden

En de illusies zijn doodziek

Natuurlijk laat zich alles kopen

Voor wie er maar het meeste biedt

En worden bloemen stukgelopen

Maar een vriend zien huilen… kan ik niet

Natuurlijk hebben wij verloren

En wacht de dood ons aan het eind

Met onze schouders ver naar voren

Staan wij nog amper overeind

Natuurlijk zijn we vaak bedrogen

En liggen vogels in het riet

Die voor het laatst hebben gevlogen

Maar een vriend zien huilen… kan ik niet

Worden er steden stukgesmeten

Door kinderen van vijftig jaar

Dan wordt het leed weer gauw vergeten

Voor nieuw verdriet of nieuw gevaar

En de stations vol met verdwaalden

Al te ver heen voor elk verdriet

Geen enk’le waarheid die het haalde

Maar een vriend zien huilen… kan ik niet

Natuurlijk spiegels zijn integer

Geen moed genoeg om jood te zijn

Niet elegant genoeg voor neger

Geen licht, alleen maar valse schijn

In eigen kilheid zo gevangen

Dat men voor liefde zich verschuilt

Zo aan het eind van elk verlangen

Maar dan een vriend te zien… die huilt

Natürlich wird viel gekämpft

Und für viele ist die Musik stumm

Die Zärtlichkeit ist verstorben

Und die Illusionen sind todkrank

Natürlich kann alles gekauft werden

Für diejenigen, die aber am meisten bieten

Und Blumen sind kaputt

Aber einen Freund weinen zu sehen … ich kann nicht

Natürlich haben wir verloren

Und am Ende wartet der Tod auf uns

Mit unseren Schultern weit nach vorne

Wir stehen kaum

Natürlich werden wir oft betrogen

Und Vögel liegen im Schilf

Wer ist zuletzt geflogen

Aber einen Freund weinen zu sehen … ich kann nicht

Gibt es Städte, die zerstört werden?

Von fünfzigjährigen Kindern

Dann ist das Leiden bald vergessen

Für neuen Kummer oder neue Gefahr

Und die Stationen voller Streuner

Zu weit weg für jeglichen Kummer

Keine einzige Wahrheit, die es geschafft hat

Aber einen Freund weinen zu sehen … ich kann nicht

Natürliche Spiegel sind ganzzahlig

Nicht mutig genug, Jude zu sein

Nicht elegant genug für Nigga

Kein Licht, nur falscher Glanz

In eigener Kälte so gefangen

Dieser verbirgt sich vor der Liebe

Also am Ende jedes Verlangens

Aber dann, um einen Freund zu sehen … der weint