Oon Manam - Hichkas

اشک تو چشامه قلم گریه کن

ببین من هر چند بدم خیلی خب

اما بدون که هیچکس غیر تو

هیچکسو نداره و اینم هدیه شد

از طرف دنیا با میل خود

نگرفتمش منم عین تو

کسی رو ندارمو تو به رازم محرمی

میگم تا بنویسی تا باشه بازم مرهمی

من اگه رپ میکنم چون چیزی تو دل دارم

واسه تفریح نیست چیزی تو دل دارم

اینو درست میگن که عقل به چشم

بذار بهت نشون بدم یه چشمه

من آدم شادی نیستم واسه همین

همین غم توی چشمام داره کمین

پس همین شده دلیل براین که

همه برداشت بد دارن از این

من شادم که باشم رگه تلخی دارم

مریض نیستم بیماری قلبی دارم

میگم من این بارم من اونیم که بغضو تو گلوم میشکنم

صداشو همه آدمای پهلوم میشون

اون که هر چی ابر دنیاس

خونه داره تو چشاش

اون که ناچار بخنده اما گریس خنده هاش

اون که تو شهرش غریبه

با یه عالم آشناش

هیچکدوم باور نکردن غربت تلخ صداش

اون منم اون منم اون منم

بغضمو توگلوم میشکنم

من از بچگی بزرگ شدم با یه عقده

پس نپرس چرا وحشیم چون که

بعضی وقتا یه حس به من میگه

توی وجودت عشق داره کم میشه

منو بچگیام آدم حساب نمیکردن

مسخره کردن نظاره میکردم

بزرگتر که شدم دیدم دیگه وقتشه

که یه کمی از کینه های دلم کم بشه

تلافیشو در آوردم سر دشمنام

چیزایی به چشم دیدم خیابون کشت مرا

دیگه عقده داره لبریز میشه

واسه خالی کردنش هیچکس تمرین دیده

من تنها نیستم خیلیا مثل منن

حرف من میمونه واسشون مثل مدد

من مریض نیستم یه کم عقده دارم

نوازش دل همسانو عهده دارم

هنوزم که هنوزه اشکام آبین

دو تا چشمو نبین اشعار کافین

اون منم که بغضا تو گلوم میشکنه

فقط تو نیستی خدا هم اینو میشنوه

اون که خیلی قصه داره

روی لبای بی صداش

مونده فریادش تو سینه

در نمیاد از لباش

قد یه دنیا کتابه

با یه عالم گفتنی هر کدوم از غصه هاش

هرکدوم از قصه هاش

اون منم اون منم اون منم

بغضمو تو گلوم میشکنم

Weine in den Tränen des Stiftes

Schau, mir geht es aber gut

Aber ohne jemanden außer dir

Er hat niemanden und das war ein Geschenk

Im Namen der Welt nach Belieben

Ich habe es nicht genommen, ich bin genau wie du

Ich habe niemanden, du bist ein Geheimnis

Ich sage dir, du sollst schreiben, bis es wieder okay ist, Salbe

Wenn ich rappe, weil ich etwas in meinem Herzen habe

Es ist nicht zum Spaß, ich habe etwas in meinem Herzen

Es ist wahr, dass der Verstand das Auge ist

Lassen Sie mich Ihnen eine Quelle zeigen

Ich bin kein glücklicher Mensch dafür

Die gleiche Traurigkeit lauert in meinen Augen

Das ist also der Grund

Davon haben alle einen schlechten Eindruck

Ich bin froh, einen bitteren Streifen zu haben

Ich bin nicht krank, ich habe eine Herzkrankheit

Ich sage, diesmal bin ich derjenige, der meinen Hass bricht

Seine Stimme wird von allen Menschen gehört

Er ist alles auf der Welt

Er hat ein Haus in seinen Augen

Derjenige, der lachen muss, aber Grace lacht

Der ein Fremder in seiner Stadt ist

Vertraut mit einer Welt

Keiner von ihnen glaubte an die bittere Nostalgie seiner Stimme

Er ist ich, er ist ich, er ist ich

Ich breche meinen Knebel

Ich bin als Kind mit einem Teint aufgewachsen

Also frag nicht, warum wir deswegen wild sind

Manchmal ergibt es für mich Sinn

Es existiert weniger Liebe

Meine Kindheit wurde nicht als menschlich angesehen

Ich habe Spott beobachtet

Als ich älter wurde, sah ich, dass es an der Zeit war

Um meinen Groll ein wenig zu reduzieren

Ich habe mich an meinem Feind gewehrt

Ich habe etwas auf der Straße gesehen, das mich umgebracht hat

Der Knoten füllt sich

Niemand hat trainiert, es zu leeren

Ich bin nicht allein, so wie ich

Meine Worte sind wie Hilfe

Ich bin nicht krank, ich bin etwas verwirrt

Ich bin dafür verantwortlich, mein Herz zu streicheln

Ich habe immer noch blaue Bäuche

Betrachten Sie Koffeingedichte nicht mit zwei Augen

Ich bin derjenige, der mir die Kehle bricht

Nicht nur du, Gott hört das auch

Er hat viele Geschichten

Auf ihren stillen Lippen

Sein Schrei blieb in seiner Brust

Nicht verpassen

Die Höhe einer Buchwelt

Mit einer Welt, die jedem von seinen Sorgen erzählt

Jede seiner Geschichten

Er ist ich, er ist ich, er ist ich

Ich werde mir die Kehle brechen