Sonra Kül Tablasında Yer Arıyorsun - İkiye On Kala

İnsanlar gidiyor, hep eşyalar kalıyor

Bazı cümleler hiçbir anlama gelmiyor

Çırılçıplak hayatın ortasında

Yalnızca soğuktan üşünmüyor

İnsan;

ağlıyor da konuşamıyor

Her şeyi herkese anlatamıyor

Paramparça uykulardan uyanıp

Sonra kül tablasında yer arıyor

Yalan söylüyorlar ya da bilmiyorlar

Öyle her şeye rağmen gülemiyor insan

Yağmurlar içine yağıyor üşüyorsun

Bazen piç gibi ortada kalıyorsun.

Menschen gehen, Dinge bleiben immer

Manche Sätze ergeben keinen Sinn

Mitten im nackten Leben

Es ist nicht nur kalt

Menschlich;

sie weint, kann aber nicht sprechen

Kann nicht jedem alles erklären

Aufwachen aus einem zerbrochenen Schlaf

Dann sucht man sich einen Platz im Aschenbecher

Sie lügen oder sie wissen es nicht

Lächeln kann man trotz allem nicht.

Es regnet, dir ist kalt

Manchmal steckt man wie ein Bastard mittendrin.