İnsanlar - Kalben

Bir, iki, üç, dört milyar

Sekiz, dokuz, onüç

İnsanlar geçer gider aramızdan

Yanımızdan geçer gider

Hatrımı sormadan

Kırılır kalbim usanmadan

Düşer, düşer, düşer

Kırılır kalbim usanmadan

Düşer, düşer

Ah yine de çok güzel sevmek seni

Diğerleriyle aynı yerde

Ah yine de çok farklı sevmek seni

Diğerlerinden

Dönüşüyor sesler

Onlar şimdi başka şeyler

Anlatır ciğerlerimden, ciğerlerimden

Ah yine de çok farklı sevmek seni

Diğerlerinden

Ah yine de çok güzel sevmek seni

Diğerleriyle aynı yerde

Bir yalnızlık çalar kapıları teker, teker

Sen rüzgar zannedersin

İçinde bir yalnızlık eser

Kırılır kalbim usanmadan düşer

Ah yine de çok farklı sevmek seni

Diğerlerinden

Ah yine de çok güzel sevmek seni

Diğerleriyle aynı yerde

Eins, zwei, drei, vier Milliarden

acht, neun, dreizehn

Leute gehen an uns vorbei

Es geht an uns vorbei

ohne mich zu fragen

Mein Herz bricht, ohne müde zu werden

fällt, fällt, fällt

Mein Herz bricht, ohne müde zu werden

fällt, fällt

Oh, immer noch so schön, dich zu lieben

am selben Ort wie andere

Oh, ich liebe dich immer noch so anders

von anderen

Stimmen verwandeln

sie sind jetzt andere Dinge

Es erzählt von meiner Lunge, meiner Lunge

Oh, ich liebe dich immer noch so anders

von anderen

Oh, immer noch so schön, dich zu lieben

am selben Ort wie andere

Eine Einsamkeit klopft eine nach der anderen an die Türen

Du denkst, es ist der Wind

Ein Artefakt der Einsamkeit

Mein Herz ist gebrochen, es fällt, ohne müde zu werden

Oh, ich liebe dich immer noch so anders

von anderen

Oh, immer noch so schön, dich zu lieben

am selben Ort wie andere