Moje Bieszczady - KSU

Góry aż do nieba

I zieleni krzyk

Polna droga pośród kwiatów

I złamany krzyż

Strumień skryty w mroku

I zdziczały sad

Stara cerkiew pod modrzewiem

I pęknięty dzwon

Zarośnięty cmentarz

Na nim dzikie bzy

Ile łez i ile krzywdy ile ludzkiej krwi

Księżyc nad Otrytem

Niebo pełne gwiazd

Tańczą szare popielice

San usypia nas

To właśnie są

To właśnie moje Bieszczady

Zarośnięte olchą pola dawnych wsi

Kto je orał kto je zasiał

Nie pamięta nikt

Skrzypią martwe świerki

To drewniany płacz

Świat się kończy w Sokolikach

Dalej tylko las

Druty na granicy

Dzielą nacje dwie

Dzieli ściana nienawiści

I przeraża mnie

San jest taki płytki

Gdzie Beniowej brzeg

Dzieli ludzi

Dzieli myśli

Straszny jego gniew

To właśnie są

To właśnie moje Bieszczady

Berge bis zum Himmel

Und ein grüner Schrei

Ein Feldweg zwischen Blumen

Und ein zerbrochenes Kreuz

Der im Dunkeln verborgene Strom

Und ein wilder Obstgarten

Eine alte Kirche unter einer Lärche

Und eine kaputte Glocke

Überwucherter Friedhof

Darauf wilder Flieder

Wie viele Tränen und wie viel Schaden, wie viel menschliches Blut

Mond über Otryt

Der Himmel ist voller Sterne

Siebenschläfer tanzen

San bringt uns zum Schlafen

Das sind sie

Das ist mein Bieszczady-Gebirge

Mit Erlen bewachsene ehemalige Dörfer

Wer hat sie gepflügt, wer hat sie gesät?

Niemand erinnert sich

Abgestorbene Fichten knarren

Es ist ein hölzerner Schrei

Die Welt endet in Sokoliki

Dann nur noch der Wald

Drähte an der Grenze

Zwei Nationen teilen sich

Es teilt eine Mauer des Hasses

Und es macht mir Angst

San ist so flach

Wo ist das Ufer von Beniowa?

Es spaltet die Menschen

Teilt Gedanken

Schrecklich seine Wut

Das sind sie

Das ist mein Bieszczady-Gebirge