Do czasu - Nosowska

Jak mnie zwąchują te szuje

Zawsze chętne by zdmuchnąć

Ledwie się tlący, nieśmiały

Płomyk szczęścia, radości

Czy ja mam implant lub czipa

Wszytego za uchem pod skrórą

Co emituje «zapraszam»

Czytelne dla uszu szuj?

Może jestem perfumą

Co umie się przebić z łatwością

Przez zapach jesiennych liści

Bogactwo zapachów wiosny

Może ja sprawiam wrażenie

Tak słabej, że w starciu na rękę

Wkładając minimum wysiłku

Każdy mnie może położyć

Do czasu!

Do czasu!

Do czasu!

Do czasu!

Do czasu!

Do czasu!

Do czasu!

Do czasu!

Jak mnie znajdują ci wszyscy

Których buzuje pod czaszką

Powstrzymywana latami

Nabrzmiała do granic frustracja?

Czy ja mam w sobie magnes

Co ściąga do mnie frustrata

Bym była mu akuszerką

Gdy wreszcie nadejdzie eksplozja?

Może ta akwamaryna

Której mam pełną tęczówkę

Sugeruje bezbronność ofiary

Tak pożądaną przez kata?

Może jestem zbyt grzeczna

Bo nawet nie muszę nadstawiać

Do strzału drugiego policzka?

Po prostu się go wypłaca

Do czasu!

Do czasu!

Do czasu!

Do czasu!

Do czasu!

Do czasu!

Do czasu!

Do czasu!

Przez zapach jesiennych lici

Gdy wreszcie nadejdzie eksplozja

Tak słabej, że w starciu na rękę

A może ja sprawiam wrażenie…

Do czasu!

Do czasu!

Do czasu!

Do czasu!

Do czasu!

Do czasu!

Do czasu!

Do czasu!

Wie riechen sie mich

Immer bereit, wegzublasen

Kaum schwelend, schüchtern

Eine Flamme des Glücks, der Freude

Habe ich ein Implantat oder einen Chip?

Hinter dem Ohr unter der Abkürzung genäht

Was sendet "lade dich ein"

Für die Ohren lesbar

Vielleicht bin ich ein Parfüm

Was leicht durchbrechen kann

Vom Duft der Herbstblätter

Die Duftfülle des Frühlings

Vielleicht mache ich Eindruck

So schwach, dass es zu einem Zusammenprall am Arm kommt

Mit einem Minimum an Aufwand

Jeder kann mich runtermachen

Zu der Zeit!

Zu der Zeit!

Zu der Zeit!

Zu der Zeit!

Zu der Zeit!

Zu der Zeit!

Zu der Zeit!

Zu der Zeit!

Wie ihr mich alle findet

Was unter dem Schädel brummt

Jahrelang ausgesetzt

Bis ans Limit frustriert?

Habe ich einen Magneten in mir?

Was mich frustriert

Seine Hebamme zu sein

Wann kommt endlich die Explosion?

Vielleicht dieser Aquamarin

Wobei ich eine volle Iris habe

Es suggeriert die Wehrlosigkeit des Opfers

So begehrt vom Henker?

Vielleicht bin ich zu höflich

Weil ich nicht einmal spielen muss

Für einen Schuss auf die andere Wange?

Es wird einfach ausgezahlt

Zu der Zeit!

Zu der Zeit!

Zu der Zeit!

Zu der Zeit!

Zu der Zeit!

Zu der Zeit!

Zu der Zeit!

Zu der Zeit!

Durch den Duft von Herbstlaub

Wenn die Explosion endlich kommt

So schwach, dass es zu einem Zusammenprall am Arm kommt

Oder vielleicht scheine ich ...

Zu der Zeit!

Zu der Zeit!

Zu der Zeit!

Zu der Zeit!

Zu der Zeit!

Zu der Zeit!

Zu der Zeit!

Zu der Zeit!