Alcatraz - O.S.T.R.

Zamknięty w rozsądku granicach niczym w Alcatraz

Choć wierzę, że na końcu życia stworzę Tadż Mahal

Świat, nasze sprawy

Między palcami przepływają plany, świat, nasze sprawy

Zatkane centrum, uwięziony w aucie przez czasu wehikuł

Wsłuchuję się w muzyki nieskończony zasób na nośniku

Wielu ma wielkie ego, lekką mowę do tworzenia mitów

A co jedynie ich unosi w życiu to godziny szczytu

Widzę w lusterku pannę jak bluźni na mnie, grożąc mi ręką

Wygląda to przezabawnie.

Nie wie że nerwy wpływają ze szkodą na piękno

Przyglądam się jej dokładniej, jak puka swe czoło z agresją

Chyba ją wczoraj spotkałem, poważnie, prosiła o zdjęcie tuż obok pod Tesco

Z ruchu jej ust łatwo przeczytać czyim jestem synem

Jeszcze wysiądzie z auta, istna komedia jak w kinie;

Kiler

Może to karma, myślę, co ja jej zrobiłem?

Chwilę

Po co ta egzaltacja, patrząc na nią, nie wierzę, w co widzę

Czekaj, zaczyna się akcja.

Słyszę, jak trzasnęła drzwiami

Spokojnie w lusterku obserwuję bacznie jak rośnie moc oburzenia na twarzy

Czuję, że idzie, więc otwieram okno, czekam na to, co się teraz wydarzy

«O matko, to Pan» i widzę ten wyraz wstydu, moment zwątpienia w zamiary

Zamknięty w rozsądku granicach niczym w Alcatraz

Choć wierzę, że na końcu życia stworzę Tadż Mahal

Świat, nasze sprawy

Między palcami przepływają plany, świat, nasze sprawy

Tego samego miasta centrum, korki, pięć po siedemnastej

Stoję na światłach w miejscu tym samym, co stoję niemal zawsze

Słuchając radia, nie mam płyt, ktoś je stąd zakosił ukradkiem

Bateria padła w telefonie mi — #syf z nadgryzionym jabłkiem

Miałem podjechać do studia, jak patrzę na zegar, to wiem, że nie zdążę

Trudno, nie mam władzy nad losem, co swoim rządzeniem ręce mi wiąże

Zrobię to jutro, a jak się okaże, że będzie z tym problem?

Pieprzona bateria, zadzwoniłbym sprawdzić, czy studio przypadkiem jeszcze jest

wolne

Odpływam w myślach, tam gdzie mojej pracy grafik

Choć nie ma wyjścia, wierzę, że się da inne daty wyznaczyć

Nie lubię żyć tak, wierząc w ślepy fart, liczyć, że coś się trafi

Kolejna misja, by zatrzymać czas niczym na fotografii

Myśląc, że nic gorszego nie może się dzisiaj wydarzyć

Wjechałem w typa, co na skuterze przemykał w pośpiechu między autami

Koniec, wychodzę sprawdzić, czy żyje, jak bardzo jest połamany

Nagle słyszę «Podpiszesz mi płytę?

Zrobimy zdjęcie i nie było sprawy»

Zamknięty w rozsądku granicach niczym w Alcatraz

Choć wierzę, że na końcu życia stworzę Tadż Mahal

Świat, nasze sprawy

Między palcami przepływają plany, świat, nasze sprawy

Geschlossen im Rahmen des Zumutbaren wie in Alcatraz

Obwohl ich glaube, dass ich am Ende meines Lebens das Taj Mahal erschaffen werde

Die Welt, unsere Angelegenheiten

Pläne, die Welt, unsere Angelegenheiten fließen zwischen deinen Fingern

Ein verstopftes Zentrum, ein Fahrzeug, das durch die Zeit in einem Auto gefangen ist

Ich höre die Musik einer endlosen Ressource auf dem Medium

Viele haben große Egos, eine leichte Sprache, um Mythen zu erschaffen

Und was sie im Leben nur hebt, ist die Rush Hour

Im Spiegel sehe ich eine junge Dame, die mich lästert und mir mit der Hand droht

Es sieht urkomisch aus.

Sie weiß nicht, dass Nerven der Schönheit schaden

Ich beobachte sie genauer, als er sich aggressiv an die Stirn klopft

Ich glaube, ich habe sie gestern getroffen, im Ernst, sie hat um ein Foto neben Tesco gebeten

An der Bewegung ihrer Lippen kann man leicht ablesen, wessen Sohn ich bin

Immer noch aus dem Auto steigend, eine echte Komödie wie im Kino;

Killer

Vielleicht ist es Karma, ich denke, was habe ich ihr angetan?

Momente

Warum diese Begeisterung, wenn ich es anschaue, ich glaube nicht, was ich sehe

Warten Sie, die Aktion beginnt.

Ich höre sie die Tür zuschlagen

Ruhig im Spiegel beobachte ich genau, wie die Macht der Empörung in meinem Gesicht wächst

Ich kann ihn gehen spüren, also öffne ich das Fenster und warte darauf, was als nächstes passiert

„O Mutter, es ist der Herr“ und ich sehe diesen Ausdruck der Scham, den Moment des Zweifelns an den Absichten

Geschlossen im Rahmen des Zumutbaren wie in Alcatraz

Obwohl ich glaube, dass ich am Ende meines Lebens das Taj Mahal erschaffen werde

Die Welt, unsere Angelegenheiten

Pläne, die Welt, unsere Angelegenheiten fließen zwischen deinen Fingern

Gleiche Innenstadt, Staus, fünf nach fünf

An der Ampel stehe ich an der gleichen Stelle wie fast immer

Ich höre Radio, ich habe keine CDs, jemand hat sie von hier geschmuggelt

Der Akku in meinem Handy ist leer - #syf mit einem angebissenen Apfel

Ich sollte ins Studio fahren, als ich auf die Uhr schaue, weiß ich, dass ich nicht pünktlich sein werde

Es ist schwer, ich habe keine Macht über das Schicksal, das meine Hände mit meiner Herrschaft bindet

Ich werde es morgen tun, und wenn sich herausstellt, dass es ein Problem damit geben wird?

Die verdammte Batterie, ich würde anrufen, um zu sehen, ob das Studio noch da ist

frei

Ich drifte in meinen Gedanken davon ab, wo meine Arbeit ein Grafikdesigner ist

Obwohl es keinen Ausweg gibt, glaube ich, dass andere Termine festgelegt werden können

Ich mag es nicht, so zu leben, an blindes Glück zu glauben und zu hoffen, dass dich etwas trifft

Eine weitere Mission, um die Zeit wie auf einem Foto anzuhalten

Ich dachte, dass heute nichts Schlimmeres passieren könnte

Ich traf einen Typen, der auf einem Roller zwischen Autos hin und her raste

Ende, ich gehe hinaus, um zu sehen, ob er lebt, wie kaputt er ist

Plötzlich höre ich «Willst du meine CD signieren?

Wir machen ein Foto und es war kein Problem »

Geschlossen im Rahmen des Zumutbaren wie in Alcatraz

Obwohl ich glaube, dass ich am Ende meines Lebens das Taj Mahal erschaffen werde

Die Welt, unsere Angelegenheiten

Pläne, die Welt, unsere Angelegenheiten fließen zwischen deinen Fingern