Ta Palatia Tis Agapis - Stelios Kazadzidis

Θέλω κάπου να μιλήσω, να με νιώσουν

Μα φοβάμαι πιο πολύ μη με πληγώσουν

Ποιος έχει δυνατή καρδιά

Που δεν την πιάνει πόνος

Να μοιραστεί τις πίκρες μου

Να μην τις έχω μόνος

Όσοι είναι οι καημοί μου

Είναι τ' άστρα τ' ουρανού

Μα δεν νοιάζεται κανένας

Για τον πόνο τ' αλλουνού

Τα παλάτια της αγάπης που `χα χτίσει

Απ' της μοίρας τον βοριά έχουν γκρεμίσει

Καράβι είμαι χάρτινο

Στου πόνου την πλημμύρα

Κι αναρωτιέμαι, άραγε

Πού θα με βγάλει η μοίρα

Όσοι είναι οι καημοί μου

Είναι τ' άστρα τ' ουρανού

Μα δεν νοιάζεται κανένας

Για τον πόνο τ' αλλουνού

Ich möchte einen Ort zum Reden, zum Fühlen

Aber ich habe mehr Angst davor, verletzt zu werden

Wer hat ein starkes Herz

Wo sie keine Schmerzen hat

Um meine Bitterkeit zu teilen

Sie nicht allein zu haben

Wer sind meine Leiden

Sie sind die Sterne des Himmels

Aber niemand kümmert sich darum

Für den Schmerz anderer

Die Paläste der Liebe, die ich gebaut habe

Vom Schicksal des Nordens wurden sie abgerissen

Ich bin ein Papierboot

Im Schmerz die Flut

Und ich frage mich, ob

Wohin führt mich das Schicksal?

Wer sind meine Leiden

Sie sind die Sterne des Himmels

Aber niemand kümmert sich darum

Für den Schmerz anderer