Warszawa - T.Love

Za oknem zimowo zaczyna się dzień

Zaczynam kolejny dzień życia

Wyglądam przez okno, na oczach mam sen

A Grochów się budzi z przepicia

Wypity alkohol uderza w tętnice

Autobus tapla się w śniegu

Przez szybę oglądam betonu stolicę

Już jestem na drugim jej brzegu

Gdy patrzę w twe oczy, zmęczone jak moje

To kocham to miasto, zmęczone jak ja

Gdzie Hitler i Stalin zrobili, co swoje

Gdzie wiosna spaliną oddycha

Krakowskie Przedmieście zalane jest słońcem

Wirujesz jak obłok, wynurzasz się z bramy

A ja jestem głodny, tak bardzo głodny

Kochanie, nakarmisz mnie snami

Zielony Żoliborz, pieprzony Żoliborz

Rozkwita na drzewach, na krzewach

Ściekami z rzeki kompletnie pijany

Chcę krzyczeć, chcę ryczeć, chcę śpiewać

Gdy patrzę w twe oczy, zmęczone jak moje

To kocham to miasto, zmęczone jak ja

Gdzie Hitler i Stalin zrobili, co swoje

Gdzie wiosna spaliną oddycha

Jesienią zawsze zaczyna się szkoła

A w knajpach zaczyna się picie

Jest tłoczno i duszno, olewa nas kelner

I tak skończymy o świcie

Jesienią zawsze myślę o latach

Tak starych, jak te kamienice

Jesienią o zmroku przechodzę z tobą

Przez pełne kasztanów ulice

Gdy patrzę w twe oczy, zmęczone jak moje

To kocham to miasto, zmęczone jak ja

Gdzie Hitler i Stalin zrobili, co swoje

Gdzie wiosna spaliną oddycha

Der Wintertag beginnt vor dem Fenster

Ich beginne einen weiteren Tag meines Lebens

Ich schaue aus dem Fenster, ich habe einen Traum in meinen Augen

Und Grochów erwacht aus der Trunkenheit

Wenn du Alkohol trinkst, trifft er deine Arterien

Der Bus rutscht im Schnee

Durch das Glas blicke ich auf die Betonhauptstadt

Ich bin schon auf der anderen Seite davon

Als ich in deine Augen schaue, so müde wie meine

Ich liebe diese Stadt, so müde wie ich bin

Wo Hitler und Stalin ihre Arbeit taten

Wo der Frühling Abgase atmet

Krakowskie Przedmieście ist sonnendurchflutet

Du wirbelst wie eine Wolke, du tauchst aus dem Tor auf

Und ich bin hungrig, so hungrig

Liebling, du fütterst mich mit Träumen

Grüner Żoliborz, verdammter Żoliborz

Sie blüht in Bäumen und Sträuchern

Er ist völlig betrunken von den Fäkalien aus dem Fluss

Ich möchte schreien, ich möchte schreien, ich möchte singen

Als ich in deine Augen schaue, so müde wie meine

Ich liebe diese Stadt, so müde wie ich bin

Wo Hitler und Stalin ihre Arbeit taten

Wo der Frühling Abgase atmet

Die Schule beginnt immer im Herbst

Und in Kneipen beginnt das Saufen

Es ist voll und stickig, der Kellner ignoriert uns

Wir werden sowieso im Morgengrauen enden

Im Herbst denke ich immer an die Jahre

So alt wie diese Mietshäuser

Im Herbst, in der Abenddämmerung, gehe ich mit dir

Durch die Straßen voller Kastanien

Als ich in deine Augen schaue, so müde wie meine

Ich liebe diese Stadt, so müde wie ich bin

Wo Hitler und Stalin ihre Arbeit taten

Wo der Frühling Abgase atmet