Orła cień - Varius Manx, Kasia Stankiewicz

Widziałam orła cień

Do góry wzbił się niczym wiatr

Niebo to jego świat

Z obłokiem tańczył w świetle dnia

Widziałam orła cień

Do góry wzbił się niczym wiatr

Niebo to jego świat

Z obłokiem tańczył w świetle dnia

Słyszał ludzki szept

Krzyczał, że wolność domem jest

Nie ma końca drogi tej

I że nie wie co to gniew

Przemierzał życia sens

Skrzydłami witał każdy dzień

Zataczał lądy, morza łez

Bezpamiętnie gasił gniew

Choć pamięć krótka jest

Zostawiła słów tych treść

Nie umknie jej już żaden gest

Żadna myśl i żaden sens

Ich sah den Schatten eines Adlers

Wie der Wind stieg er auf

Der Himmel ist seine Welt

Er tanzte mit der Wolke im Tageslicht

Ich sah den Schatten eines Adlers

Wie der Wind stieg er auf

Der Himmel ist seine Welt

Er tanzte mit der Wolke im Tageslicht

Er hörte ein menschliches Flüstern

Er rief, dass Freiheit Heimat ist

Dieser Weg hat kein Ende

Und dass sie nicht weiß, was Wut ist

Er durchquerte den Sinn des Lebens

Er begrüßte jeden Tag mit Flügeln

Er fegte Länder, Meere von Tränen

Er löschte seine Wut ohne Reue aus

Obwohl das Gedächtnis kurz ist

Sie hinterließ die Worte des Inhalts

Keine Geste entgeht ihr mehr

Kein Gedanke und kein Sinn