Na stacji Jerzego z Podebrad - Zbigniew ZamacHowski

Widzimy się co dzień na schodach w metrze,

gdy ona jedzie na dół - ja na powierzchnię

Ja wracam z nocnej zmiany,

a ty pracujesz rano

Ja jestem niewyspany,

ty z twarzą zatroskaną

A schody jadą, choć mogłyby stać

na stacji Jerzego z Podebrad

Praga o szóstej jeszcze sennie ziewa

i tylko my naiwni — robimy co trzeba

Ja spieszę się z kliniki,

gna do kiosku ona

Zmęczone dwa trybiki,

dwie wyspy wśród miliona

A schody jadą, choć mogłyby stać

na stacji Jerzego z Podebrad.

Choć o tej samej porze — randki są ruchome,

bo w tym tandemie każdy jedzie w swoją stronę

Ja w lewo, ona w prawo

nie ma odwrotu

ją czeka Rude pravo

a na mnie pusty pokój

A schody jadą, choć mogłyby stać

na stacji Jerzego z Podebrad.

Na czarodziejskich schodach czuję w sercu drżenie,

gdy kioskareczka Ewa śle mi swe spojrzenie

W pospiechu ledwie zdążę

powiedzieć - «witam z rana»,

bo całowania w biegu

surowo się zabrania

A schody jadą, choć mogłyby stać

na stacji Jerzego z Podebrad

A Praga drzemie i nic jeszcze nie wie

o dwojgu zakochanych, zapatrzonych w siebie

Już tęsknią nasze włosy

pędem rozwiane

do tego, co nas czeka

do tego, co nieznane

A schody jadą, choć mogłyby stać

na stacji Jerzego z Podebrad.

Wir sehen uns jeden Tag auf der Treppe in der U-Bahn,

Wenn sie untergeht, gehe ich an die Oberfläche

Ich komme von der Nachtschicht zurück,

und du arbeitest morgens

Ich bin schläfrig,

du mit einem besorgten Gesicht

Und die Treppe bewegt sich, obwohl sie stehen könnte

am Bahnhof George z Podebrad

Prag um sechs Uhr gähnt noch verschlafen

und nur wir die Naiven – wir tun, was notwendig ist

Ich bin in Eile aus der Klinik,

Sie geht zum Kiosk

Müde zwei Rädchen,

zwei Inseln unter einer Million

Und die Treppe bewegt sich, obwohl sie stehen könnte

am Bahnhof George z Podebrad.

Obwohl zur gleichen Zeit – Daten mobil sind,

denn in diesem Tandem geht jeder seinen eigenen Weg

Ich bin gegangen, sie hat Recht

es gibt kein Zurück

Rude Law erwartet sie

und ein leerer Raum auf mich

Und die Treppe bewegt sich, obwohl sie stehen könnte

am Bahnhof George z Podebrad.

Auf der magischen Treppe spüre ich ein Zittern in meinem Herzen,

wenn die Zeitschriftenhändlerin Ewa mir ihren Blick zuwirft

In Eile werde ich es kaum schaffen

sagen - «Hallo am Morgen»,

weil Küssen auf der Flucht

streng verboten

Und die Treppe bewegt sich, obwohl sie stehen könnte

am Bahnhof George z Podebrad

Und Praga döst und weiß noch nichts

über zwei Menschen, die sich lieben und ineinander vernarrt sind

Wir vermissen unsere Haare jetzt schon

umgehauen

auf das, was uns erwartet

zum Unbekannten

Und die Treppe bewegt sich, obwohl sie stehen könnte

am Bahnhof George z Podebrad.