Ważniejsze Niż Lęk - AdMa

Boję się żyć, ale nie ma tematu

Mijają dni, ja stawiam czoła światu

Ciało me drży, ale to dla mięczaków

Coś jest ważniejsze niż lęk

Nie pamiętam już od kiedy odczuwam strach

Bardziej lęk, bardziej tak, mój niepokój sięgnął gwiazd

W sumie ciężko się dziwić

Wokół mnie ludzie umarli, ci co zostali są nieszczęśliwi

Jestem świadkiem niespełnionych żyć, zaburzonych karier

Jednym nie chciało się uczyć, inni pokochali Kontrabandę, ta

Gruby przemyt, ryzyko we krwi

Na językach posmak nikotyny — smak życia

Przynajmniej nie muszą pożyczać, ha, bez pokrycia

Aktywa na kredytach, odwaga opłacana w plikach

Gdy ja się boję co przyniesie dzisiaj

Moją rentę po ojcu chce komornik

Bo w końcu ciotka znów nie zapłaciła składki

Podatki za dach, w którym nie mieszkam

Spadki, wynagrodzenie za śmierć ojca, dziadka, babki?

Zabierz mnie stąd!

Gdzie mój dom?

Bo ten, w którym się wychowałam to współwłasność

Co?

To mojej matce spędza sen z powiek

Niby rodzina, a słyszysz groźby w telefonie

Dziś łączy mnie z nimi tylko krew

Wezwania do zapłaty, niepewność i ten lęk

Realizm dosięga mnie jak grom z nikąd

Gdy widzę polecone listy na moje nazwisko

«Nic nie wiem o tej sprawie Pani sędzino

Dopiero do teścia, ojca pamiętam wszystko»

Przed tym zwrotem akcji świat dla mnie nie istniał

Przed tym zwrotem akcji jeszcze miałam dzieciństwo

Bez NIPu, polisy, ZUSu i karty na której czytam: emeryt/rencista

Home, sweet home to dla mnie generator ciągłych mąk

I kogo winić za to?

Ciotkę co chce mi odebrać status spadkobiercy?

Że nie mam prawa oczekiwać spłaty?

Za to podatki za nią płacić już jest fair

Gdzie jest logika?

Gdzie jest sens?

Tym bardziej jak patrzę lata wstecz

Gdy nastolatka spłacała długi dorosłej kobiety

Która ma męża i dzieci, nie mogę uwierzyć, nie mogę uwierzyć

Tyle muszę jeszcze przeżyć zanim sprawa się zakończy

Byłaś moją matką chrzestną, jesteś teraz wsparciem fobii

Miałaś być dla mnie przykładem, byłaś odpowiedzialności braku

Dlatego teraz nie mamy kontaktu!

Ich habe Angst zu leben, aber es gibt kein Thema

Tage vergehen, ich stelle mich der Welt

Mein Körper zittert, aber es ist für Weicheier

Etwas ist wichtiger als Angst

Ich weiß nicht mehr, seit wann ich Angst hatte

Mehr Angst, mehr Ja, meine Angst erreichte die Sterne

Alles in allem ist es schwer, überrascht zu werden

Menschen um mich herum sind gestorben, die Zurückgebliebenen sind unglücklich

Ich bin Zeuge unerfüllter Leben, gestörter Karrieren

Einige wollten nicht lernen, andere liebten Contraband, ja

Schwerer Schmuggel, Risiko im Blut

Auf den Zungen der Geschmack von Nikotin – der Geschmack des Lebens

Wenigstens müssen sie sich nichts leihen, ha, unbezahlt

Vermögen auf Darlehen, Mut in Akten eingezahlt

Wenn ich Angst habe vor dem, was heute kommen wird

Die Rente meines Vaters wird vom Gerichtsvollzieher verlangt

Denn schließlich hat meine Tante die Prämie nicht noch einmal bezahlt

Steuern für ein Dach, wo ich nicht wohne

Erbschaft, Entschädigung für den Tod von Vater, Großvater, Großmutter?

Nimm mich weg!

Wo ist mein Haus?

Denn das, wo ich aufgewachsen bin, ist Miteigentum

Was?

Es ist meine Mutter, die mir schlaflose Nächte bereitet

Wie eine Familie, und man hört Drohungen am Telefon

Heute verbindet mich nur noch Blut mit ihnen

Zahlungsaufforderungen, Unsicherheit und Angst

Realismus erreicht mich wie ein Donnerschlag aus dem Nichts

Wenn ich empfohlene Buchstaben für meinen Namen sehe

«Ich weiß nichts über diesen Fall, Richter

Nur bis zu meinem Schwiegervater und meinem Vater erinnere ich mich an alles»

Vor diesem Plot Twist hat die Welt für mich nicht existiert

Vor dieser Handlung war ich noch ein Kind

Ohne NIP, Police, ZUS und die Karte, auf der ich lese: Rentner

Home, sweet home ist für mich ein Generator ständiger Qualen

Und wer ist daran schuld?

Meine Tante, die mir meinen Erbenstatus nehmen will?

Dass ich keinen Anspruch auf Rückzahlung habe?

Dafür ist es schon fair, Steuern dafür zu zahlen

Wo ist die Logik?

Wo ist der Sinn?

Umso mehr, wenn ich Jahre zurückblicke

Als ein Teenager die Schulden einer erwachsenen Frau abbezahlte

Wer einen Mann und Kinder hat, ich kann es nicht glauben, ich kann es nicht glauben

Ich muss noch so viel durchmachen, bevor dieser Fall vorbei ist

Du warst meine Patentante, jetzt bist du eine Phobienunterstützerin

Du solltest mir ein Vorbild sein, du warst für den Mangel verantwortlich

Deshalb haben wir jetzt keinen Kontakt!