Makria Makria - Alkistis Protopsalti

Μακριά μακριά

σε πήρε ο κόσμος μακριά

μακριά μακριά

και δεν το χωράει η καρδιά.

Τόσα χρόνια που 'χεις λείψει

έγινε χαρά και θλίψη

σε θυμάμαι πώς γελούσες

και με πιάνω να γελώ.

Έτσι είναι φως μου η μνήμη

σαν το βότσαλο στη λίμνη

τα βαριά στον πάτο αφήνει

και το γλέντι στον αφρό.

Μακριά μακριά

σε πήρε ο κόσμος μακριά

μακριά μακριά

και δεν το χωράει η καρδιά.

Πήγα κι έπιασα ένα σπίτι

με βεράντα τον πλανήτη

να σε βλέπω μεσ' στα αστέρια

σαν κομήτη που περνά.

Το κορμί σου έχει αφήσει

μόνο μια τροχιά στη φύση

μα πώς θες αν δε σ' αγγίζω

να σε ρίχνω στην καρδιά.

Μακριά μακριά

σε πήρε ο κόσμος μακριά

μακριά μακριά

και δεν το χωράει η καρδιά.

Τόσα χρόνια που 'χεις λείψει μακριά

ως κι ονόματα αλλάξαν οι δρόμοι

πόσο μάλλον οι αγάπες κορμιά

πόσο μάλλον οι καρδιές αγκαλιά.

Πήγα κι έπιασα ένα βράχο

αναμνήσεις να σου γράφω

μα από σένα μου 'χουν μείνει

λουλουδάκια στο χαρτί.

Weit weg

Die Welt hat dich mitgenommen

weit weg

und das Herz passt nicht.

So viele Jahre hast du verpasst

es gab Freude und Leid

Ich erinnere mich, dass du gelacht hast

und ich ertappe mich dabei, wie ich lache.

So ist meine Erinnerung leicht

wie der Kiesel im See

schwer an den unteren Blättern

und schlemme Schaum.

Weit weg

Die Welt hat dich mitgenommen

weit weg

und das Herz passt nicht.

Ich ging und schnappte mir ein Haus

mit Terrasse der Planet

dich in den Sternen zu sehen

wie ein vorbeiziehender Komet.

Dein Körper ist gegangen

nur eine Umlaufbahn in der Natur

aber wie willst du, wenn ich dich nicht berühre

dich ins Herz zu werfen.

Weit weg

Die Welt hat dich mitgenommen

weit weg

und das Herz passt nicht.

So viele Jahre warst du weg

sogar die Straßen änderten ihre Namen

wie viel mehr liebt Körper

geschweige denn Herzen umarmen.

Ich ging und fing einen Stein

Erinnerungen, um dir zu schreiben

aber ich habe dich verlassen

Blumen auf Papier.