San Ton Metanasti - Alkistis Protopsalti

Σαν τον μετανάστη στη δική σου γη

μέρα νύχτα λύνεις δένεις την πληγή

κι όλα γύρω ξένα κι όλα πετρωμένα

και δεν ξημερώνει να 'ρθει χαραυγή

Στράγγισε η ζωή σου που αιμορραγεί

κάθε ώρα τρόμος πόνος και κραυγή

και σ' ακούν οι ξένοι κι ο αδερφός σωπαίνει

αχ δεν είναι άλλη πιο βαθιά πληγή

Σύρμα κι άλλο σύρμα και χοντρό γυαλί

μάτωσε ο ήλιος την ανατολή

κλαις κι αναστενάζεις αχ ξενιτιά φωνάζεις

μα η ελπίδα μαύρο κι άπιαστο πουλί

Wie der Einwanderer im eigenen Land

Tag und Nacht verbindest du die Wunde

und ringsum fremd und alles versteinert

und es dämmert nicht

Lassen Sie Ihr blutendes Leben aus

jede Stunde Schreckensschmerz und Schrei

und die Fremden hören dich und der Bruder schweigt

ah, es ist keine weitere tiefere Wunde

Draht und anderer Draht und dickes Glas

die Sonne tötete den Sonnenaufgang

du weinst und du seufzt ah, du schreist Entfremdung

aber hoffe, schwarzer und schwer fassbarer Vogel