Sławek (Skit) - Paluch, DJ Story

Sobotni wieczór, w domu czeka na kobietę marzeń

Pięćdziesiąt dla relaksu wypija przed spotkaniem

Jego imię to Sławek, tylko wieku nie kojarzę

Nie wyróżniał się z tłumu, co dzień widuję takie twarze

Dzisiaj inaczej, ubrany elegancko

Fryzjera klatkę obok odwiedził wcześnie rano

I tak czeka od południa na swego zacnego gościa

Dochodzi dziewiętnasta, słyszy kroki na schodach

Zanim otworzył drzwi już wiedział, że to ona

Poczuł zapach ciężkich perfum od Christiana Diora

Gotowy na wszystko, świece, wino i kolacja

Od myśli do czynów powoli rozkręca się akcja

Wiesz o co chodzi, młodzi wzięli się do dzieła

Jej ciężki Dior z jego potem się pomieszał

Teraz piękny zapach zostaje z parą na szybach

On chciałby zatrzymać czas, całe życie to przeżywać

Dochodzi dwunasta, czas na czułe pożegnanie

Jej nocny autobus niedługo wjedzie na przystanek

Po jej wyjściu on pisze eskę z podziękowaniem

Nagle pukanie do drzwi przerywa tekstu pisanie

Pewien, że po coś wróciła otwiera bez namysłu

Naciskając na klamkę poślizgnął się na dywaniku

Uderza głową w glebę, z ręki wypada komórka

Nie zdążył zobaczyć kto do jego drzwi zapukał, tej

Samstagabend, zu Hause, warten auf die Frau ihrer Träume

Fünfzig, um sich vor dem Meeting zu entspannen

Sein Name ist Sławek, aber ich kenne sein Alter nicht

Er hob sich nicht von der Masse ab, solche Gesichter sehe ich jeden Tag

Heute anders, elegant gekleidet

Er besuchte frühmorgens den Friseurkäfig nebenan

Und so wartet er ab Mittag auf seinen Ehrengast

Es ist fast sieben Uhr und er hört Schritte auf der Treppe

Bevor er die Tür öffnete, wusste er, dass sie es war

Er roch schweres Parfüm von Christian Dior

Bereit für alles, Kerzen, Wein und Abendessen

Vom Gedanken zum Handeln nimmt die Handlung langsam Fahrt auf

Sie wissen, was los ist, die jungen Leute haben sich an die Arbeit gemacht

Ihr schwerer Dior mit seinem Schweiß geriet durcheinander

Jetzt bleibt der schöne Duft mit dem Dampf an den Fenstern

Er möchte die Zeit anhalten, sie sein ganzes Leben lang leben

Es ist fast zwölf, Zeit für einen herzlichen Abschied

Ihr Nachtbus hält gleich an

Nachdem sie gegangen ist, schreibt er einen Dankesbrief

Plötzlich unterbricht ein Klopfen an der Tür das Schreiben

Sicher, sie ist wegen etwas zurückgekommen, sie öffnet, ohne nachzudenken

Er rutschte auf dem Teppich aus, indem er auf die Türklinke drückte

Es schlägt mit dem Kopf auf den Boden und die Zelle fällt aus der Hand

Er hatte keine Zeit zu sehen, wer an seine Tür klopfte, dieser hier