Talagh - Googoosh

بشنو، هم سفر من

از این قصه ی تلخ، راه دشوار

ای تو تک چراغ این شب تار

این که گذشتن از کنار قصه ها نیست

این که یه تصویر از سقوط آدما نیست

ما بی تفاوت به تماشا ننشستیم

ما خود دردیم، این نگاهی گذرا نیست

سفر چه تلخه در امتداد اندوه

حس کردن مرگ لحظه ی ویرانی کوه

هم پای هر بغض شکستن و چکیدن

از درد غربت بی صدا فریاد کشیدن

بشنو، هم سفر من

با هم رهسپار راه دردیم

با هم لحظه ها را گریه کردیم

ما در صدای بی صدای گریه سوختیم

ما از عبور تلخ لحظه قصه ساختیم

از مخمل درد به تن عشق جامه دوختیم

تا عجز خود را با هم و بی هم شناختیم

تنهایی رفتیم به عجز خود رسیدیم

با هم دوباره زهر تنهایی چشیدیم

شاید در این راه اگر با هم بمانیم

وقت رسیدن شعر خوشبختی بخوانیم

Höre, meine Reise

Von dieser bitteren Geschichte der schwierige Weg

Du bist das einzige Licht dieser dunklen Nacht

Das geht nicht an Geschichten vorbei

Das ist kein Bild vom Sündenfall

Wir sahen nicht gleichgültig zu

Wir haben Schmerzen, das ist kein flüchtiger Blick

Was für eine Scheißreise entlang der Trauer

Den Tod des Augenblicks der Bergzerstörung spüren

Brechend und tropfend am Fuße jeglichen Hasses

Schreien vor Schmerz vor Obdachlosigkeit

Höre, meine Reise

Wir gingen zusammen

Wir weinten einen Moment zusammen

Wir weinten mit leiser Stimme

Wir haben aus der bitteren Passage des Augenblicks eine Geschichte gemacht

Wir haben Kleider aus Liebessamt für die Liebe genäht

Bis wir gemeinsam unsere Hilflosigkeit kannten

Wir gingen alleine und erreichten unsere Unfähigkeit

Wir haben wieder gemeinsam das Gift der Einsamkeit gekostet

Vielleicht so, wenn wir zusammen bleiben

Wenn die Zeit kommt, das Gedicht des Glücks zu lesen