De Duiven Los - Herman Van Veen

De duiven los,

in gedachten maakt hij zich een Alfa Romeo.

De dashbordwijzers trillen in het rood,

rond honderdtachtig.

En Elsjes zomerjurk hangt aan de waslijn…

Een witte stip komt dichterbij,

een meisje op de vluchtstrook.

Ze moet naar Zeist, wat een toeval,

ze nesteld zich in het nappa.

En Elsjes zomerjurk hangt aan de waslijn…

Een bloesemroute,

in gedachten rijdt hij het bospad op.

Hij tilt haar uit de auto,

bewijst zich op de trimbaan,

schrijft haar naam in het zand.

En Elsjes zomerjurk hangt aan de waslijn…

Haar bloesje los, hij zijn hemd,

hij doet haar rok uit.

Komt hij klaar, en roept zijn duiven.

En Elsjes zomerjurk hangt aan de waslijn…

Haar bloesje los, hij zijn hemd,

hij doet haar rok uit.

Komt hij klaar, en roept zijn duiven.

En Elsje vraagt of papa nu tijd heeft om te spelen…

Lass die Tauben frei,

In Gedanken macht er sich zu einem Alfa Romeo.

Die Dashpointer vibrieren rot,

etwa hundertachtzig.

Und Elsjes Sommerkleid hängt an der Wäscheleine...

Ein weißer Punkt nähert sich,

ein Mädchen auf dem Standstreifen.

Sie muss zu Zeist, was für ein Zufall,

sie siedelsinnappa.

Und Elsjes Sommerkleid hängt an der Wäscheleine...

Eine Blütenroute,

in Gedanken fährt er den Waldweg hoch.

Er hebt sie aus dem Auto,

bewährt sich auf der Joggingstrecke,

schreibt ihren Namen in den Sand.

Und Elsjes Sommerkleid hängt an der Wäscheleine...

Ihre Bluse aus, er sein Hemd,

Er zieht ihr den Rock aus.

Kommt er und ruft seine Tauben.

Und Elsjes Sommerkleid hängt an der Wäscheleine...

Ihre Bluse aus, er sein Hemd,

Er zieht ihr den Rock aus.

Kommt er und ruft seine Tauben.

Und Elsje fragt, ob Papa jetzt Zeit zum Spielen hat …