De Laatste Twee Der Dapperen - Herman Van Veen

Hij ziet in de kleedkamerspiegel

De jaarringen rond zijn ogen

Als kringen van stenen in een poel

Ze hebben gezien

Maar blijven bezig met niet meer glad te strijken gevoel.

Ze zien Bedrogen

Echtgenoot

De man in de verkeerde reus

De waarheid in het cliché

Hij zeult maar, van theater naar theater

De rol is eeuwig

Het wordt nooit meer later

Alles trekt scheef als in een farce

Armen waaien van hem los in gebaren

Taal gaat wapperen

Barse wanhoop wankelt door de holle hallen van zijn stem.

Slingerende

grootspraak slaat een arm om hem heen:

Hij en hem, de laatste twee der dapperen

Ze hebben gezien

Hij zingt

Hij zingt

Zijn lul verschrompelt

Hoort zijn kloten knarsen

Hij ziet in de kleedkamerspiegel

De jaarringen rond zijn ogen

Als kringen van stenen in een poel

Hij hoort het koken van zijn bloed

Het rusteloze bonken van zijn hart

Alles raast als in een storm

Woorden blijven stokken in zijn strot

Daverende stilte

Elke huisdeur is op slot

God, verkleed als Johnny Walker

Slaat een arm om hem heen

Zijn haar valt uit

Zijn rug trekt krom

Hij vlucht in een viool

Hoort dwars door zijn gekweel

De vogels zingen

Er sieht in den Umkleidekabinenspiegel

Die Ringe um seine Augen

Wie Steinkreise in einem Teich

Sie haben gesehen

Aber bleiben Sie beschäftigt, ohne das Gefühl auszubügeln.

Sie sehen Betrogen

Ehemann

Der Mann im falschen Riesen

Die Wahrheit im Klischee

Er schleppt sich nur, von Theater zu Theater

Die Rolle ist ewig

Es wird nie spät

Alles schief wie in einer Farce

Arme wehen in Gesten von ihm weg

Die Sprache wird flattern

Grausame Verzweiflung wabert durch die hohlen Hallen seiner Stimme.

schwingen

Prahlerei legt einen Arm um ihn:

Er und er, die letzten beiden der Tapferen

Sie haben gesehen

Er singt

Er singt

Sein Schwanz schrumpft

Höre seine Eier knirschen

Er sieht in den Umkleidekabinenspiegel

Die Ringe um seine Augen

Wie Steinkreise in einem Teich

Er hört sein Blut kochen

Das unruhige Pochen seines Herzens

Alles tobt wie im Sturm

Worte bleiben ihm im Hals stecken

donnernde Stille

Jede Haustür ist verschlossen

Gott verkleidet als Johnny Walker

legt einen Arm um ihn

Seine Haare fallen aus

Sein Rücken ist gewölbt

Er flieht in einer Geige

Hören Sie direkt durch sein Trällern

Die Vögel singen