Szał niebieskich ciał - Maanam

Saturn zimnem Ziemię smaga

Lód się w moje serce wkrada

W oku chętnie się sadowi

I marzenia moje chłodzi

Czas od pięt mnie cicho zjada

Truchtem biegnie do sąsiada

Gasi blaski dusi słowa

Radość do rękawa chowa

A planety szaleją, szaleją, szaleją i śmieją się, śmieją się, śmieją

A planety szaleją, szaleją, szaleją i śmieją się, śmieją się, śmieją

Patrzę w lustro na przyjaciół

Jacyś mniejsi pokorniejsi

W półuśmiechach, w półmarzeniach

W gestach, pozach bez znaczenia

Życie płynie bez pośpiechu

Bez uśmiechu i bez grzechu

Bez smutku, strachu, bez radości

Bez nienawiści, bez miłości

A planety szaleją, szaleją, szaleją i śmieją się, śmieją się, śmieją

A planety szaleją, szaleją, szaleją i śmieją się, śmieją się, śmieją

Saturn kühlt die Erde ab

Eis kriecht in mein Herz

Er lässt sich gerne im Auge nieder

Und meine Träume sind gekühlt

Die Zeit frisst mich leise von den Absätzen

Er joggt zu seinem Nachbarn

Es löscht das Licht aus und erstickt die Worte

Er verbirgt Freude in seinem Ärmel

Und die Planeten wüten, wüten, wüten und lachen, lachen, lachen

Und die Planeten wüten, wüten, wüten und lachen, lachen, lachen

Ich sehe meine Freunde im Spiegel an

Einige weniger bescheiden

In halbem Lächeln, in halben Träumen

In Gesten, Posen irrelevant

Das Leben fließt langsam

Kein Lächeln und keine Sünde

Keine Traurigkeit, keine Angst, keine Freude

Kein Hass, keine Liebe

Und die Planeten wüten, wüten, wüten und lachen, lachen, lachen

Und die Planeten wüten, wüten, wüten und lachen, lachen, lachen