Mais Uma Lua - Mariza

Aqui, perto de nós, de mim ausente /Here, close to us, absent to me

A força do que fomos e de ser tua /The power of what we were and of being yours

Aqui adormeci, pesadamente, /Here I slept, heavily

Caiu dentro de mim mais uma lua.

/As ino me fell another moon

E foram, como sempre, as minhas penas /My sorrows, were there as always

Ou foi a solidão de quem se prende /Or was it the solitude of one who’s held

A querer saber de nós, horas amenas /In the wish to know us, pleasant times

E tudo o que a minh’alma não entende.

/And all my soul does not understand

E aqui o que foi nosso vai morrendo, /And here what was ours is dying

De amor falam as dores da beira fim.

/Of love the sorrows speak almost ended

Desculpa, meu amor, se te não prendo /Pardon me, my love, if I don’t hold you

Mas vivo muito bem dentro de mim.

/But live perfectly well within myself

To tutaj blisko nas, tak mi brakuje

Siły, którą byliśmy i bycie dla ciebie

To tutaj, śpię uśpiona snem swym ciężkim

Aż spada do mnie całkiem inny księżyc

To tutaj, śpię uśpiona snem swym ciężkim

Aż spada do mnie całkiem inny księżyc

I były tam, jak zawsze, moje zmartwienia

A może to samotność, tego, kto ją trzymał

Chcą poznać nas, gdy czasy dogodniejsze

I dusza ma wszystkiego nie rozumie

Chcą poznać nas, gdy czasy dogodniejsze

I dusza ma wszystkiego nie rozumie

I to, co tu było nasze — to zanika

O miłości, mówią smutki prawie skończone

Ach wybacz miły mój, że cię nie trzymam

Lecz ty żyj sobie we mnie doskonale

Ach wybacz miły mój, że cię nie trzymam

Lecz ty żyj sobie we mnie doskonale

Ach wybacz miły mój, że cię nie trzymam

Lecz ty żyj sobie we mnie doskonale

Ach wybacz miły mój, że cię nie trzymam

Lecz ty żyj sobie we mnie doskonale

Aqui, perto de nós, de mim ausente /Hier, nah bei uns, abwesend für mich

A força do que fomos e de ser tua / Die Macht dessen, was wir waren und deine zu sein

Aqui adormeci, pesadamente, /Hier habe ich schwer geschlafen

Caiu dentro de mim mais uma lua.

/Wie in mich fiel ein weiterer Mond

E foram, como sempre, as minhas penas /Mein Leid, waren wie immer da

Ou foi a solidão de quem se prende /Oder war es die Einsamkeit von jemandem, der festgehalten wird?

A querer saber de nós, horas amenas / In dem Wunsch, uns kennenzulernen, angenehme Zeiten

E tudo o que a minh'alma não entende.

/Und meine ganze Seele versteht es nicht

E aqui o que foi nosso vai morrendo, /Und hier stirbt, was uns gehörte

De amor falam als dores da beira fim.

/Von der Liebe sprechen die Sorgen fast zu Ende

Desculpa, meu amor, se te não prendo / Verzeih mir, meine Liebe, wenn ich dich nicht halte

Mas vivo muito bem dentro de mim.

/Aber lebe vollkommen gut in mir selbst

To tutaj blisko nas, tak mi brakuje

Siły, którą byliśmy i bycie dla ciebie

To tutaj, śpię uśpiona snem swym ciężkim

Aż spada do mnie całkiem inny księżyc

To tutaj, śpię uśpiona snem swym ciężkim

Aż spada do mnie całkiem inny księżyc

I były tam, jak zawsze, moje zmartwienia

A może to samotność, tego, kto ją trzymał

Chcą poznać nas, gdy czasy dogodniejsze

I dusza ma wszystkiego nie rozumie

Chcą poznać nas, gdy czasy dogodniejsze

I dusza ma wszystkiego nie rozumie

I to, co tu było nasze — to zanika

O miłości, mówią smutki prawie skończone

Ach wybacz miły mój, że cię nie trzymam

Lecz ty żyj sobie we mnie doskonale

Ach wybacz miły mój, że cię nie trzymam

Lecz ty żyj sobie we mnie doskonale

Ach wybacz miły mój, że cię nie trzymam

Lecz ty żyj sobie we mnie doskonale

Ach wybacz miły mój, że cię nie trzymam

Lecz ty żyj sobie we mnie doskonale