W końcu - Republika

On w końcu dotknie cię

Ten przenajpierwszy raz

I przemieszają się

Zapachy waszych ciał

I już nie powiesz: nie

A cicho szepniesz: tak

I tak zakończy się

Sen który dotąd trwał:

Twe dzieciństwo

Do domu wrócisz i

Najmilej jak się da

Powiesz «dobranoc» im

«cześć mamo»… «tato pa»…

A w swym pokoju dziś

Do rana będziesz łkać

I twój pluszowy mis

Na dobre z łóżka spadł

Nie pytaj jaki to był szyfr

Bo raz się zamykają drzwi

Do dzieciństwa

Tu nie pomoże nawet ci

Wyrwanie kilku kartek tych

Z pamiętnika

Choć nie koniecznie dziś

Choć nie koniecznie z nim

To się musiało w końcu stać

To się musiało w końcu stać

To się musiało w końcu stać

Ze właśnie dziś

Straciłaś swe dzieciństwo

To właśnie dziś

Straciłaś swe dzieciństwo

Endlich wird er dich berühren

Das ist das erste Mal

Und sie werden sich vermischen

Dein Körper riecht

Und du wirst nicht mehr nein sagen

Und du flüsterst leise: ja

Und so wird es enden

Der Traum, der bis jetzt andauert:

Deine Kindheit

Sie werden nach Hause zurückkehren und

So schön wie möglich

Sie werden ihnen „Gute Nacht“ sagen

«Hallo Mama» ... «Papa tschüss» ...

Und heute in deinem Zimmer

Du wirst bis zum Morgen weinen

Und dein Teddybär

Er ist für immer aus dem Bett gefallen

Frag nicht, was der Code war

Denn die Tür schließt sich einmal

Bis in die Kindheit

Er wird dir nicht einmal hier helfen

Ein paar Seiten davon herausreißen

Aus dem Tagebuch

Wenn auch nicht unbedingt heute

Allerdings nicht unbedingt mit ihm

Es musste am Ende passieren

Es musste am Ende passieren

Es musste am Ende passieren

Das gerade heute

Du hast deine Kindheit verloren

Es ist heute

Du hast deine Kindheit verloren