Pokój - Sarius, Gibbs

Jak firany podstarzałe, trochę się nawciągałem

Smrodem ludzkich myśli, spalin, przeszłych twarzy, biedy, marzeń

Na ścianie ślady barwy bladej

Kiedyś może i jaskrawe

Kiedyś jeszcze może miałem skrawek uczuć, ale nie ma co się żalić

Rozwalone ogrzewanie — tak opisałbym empatię

Dzwonią do mnie, dzwońcie dalej

Że się ile znamy, bracie?

Jak wytarte, wypłowiałe wykładziny

Spadły na nie buty, bluzgi, śliny, kpiny, igły

Lecz mam grube żyły tak jak mury, w których tkwimy

Jak wytarte wykładziny, w sercu dziury mam od chwili

Gdybym mógł bym wszystko zniszczył

Bo nie wrócę tych szczęśliwych

Parują jak stare szyby oczy osób w nich odbitych

Stary pokój płonie, przy tym spłonę ja i zaszczyty

Pytasz czy tu mieszkam dalej?

Miałaś ze mną być na stałe

Płoną zdjęcia, ściany całe, żegnam się, piąta nad ranem

Teraz to nieważne

Teraz dobijają się, a nie jest już otwarte

Czują dym te przyjaźnie gówno warte

Czy tylko ja nie boję się, że światło zgaśnie?

Tym razem nie boję się, że nie zasnę

Bo palę się cały na myśl kolejnej szansy

Że może to ty, nie mam już siły tak iść, więc spalam się

Spalam się cały i nie w wyobraźni

Banały miłości i prawdy, aż sufit mój staje się czarny

Ty z dala się trzymaj już mała, bo nie ma tu szansy

Szukam tej jednej zapałki, mój pokój jest zimny i martwy

Więc spalam się cały i nie w wyobraźni

Banały miłości i prawdy, aż sufit mój staje się czarny

Ty z dala się trzymaj już mała, bo nie ma tu szansy

Szukam tej jednej zapałki, mój pokój jest zimny i martwy

Więc spalam się cały i nie w wyobraźni

Banały miłości i prawdy, aż sufit mój staje się czarny

Ty z dala się trzymaj już mała, bo nie ma tu szansy

Szukam tej jednej zapałki, mój pokój jest zimny i martwy

Już nie mam przyjaciół, na plecach mam tylko ich ślady

Mam słowo, co kruszy ich skały

Wspomnienia chcesz, mogę je spalić

Nie brak mi kasy i wiary, nie brak mi wiary i klasy

Wracaj do starych na klawisz

Patrzyłem śmierci do japy, nie boję się twojej twarzy

W mej głowie kończą się światy, ty jesteś taki podatny

Za chwilę skończą cię hajsy i dragi

Wykopię grób dla twoich marzeń

Za długo tu byłem sam i zdobyłem wszystko, co chciałem

Kanister benzynę grzałem, spłonęły wszystkie notatki

Więc spalam się cały i nie w wyobraźni

Banały miłości i prawdy, aż sufit mój staje się czarny

Ty z dala się trzymaj już mała, bo nie ma tu szansy

Szukam tej jednej zapałki, mój pokój jest zimny i martwy

Wie an alten Gardinen zog ich ein wenig

Der Gestank menschlicher Gedanken, Abgase, vergangener Gesichter, Armut und Träume

Spuren einer blassen Farbe an der Wand

Eines Tages könnte es hell sein

Es gab eine Zeit, in der ich vielleicht ein bisschen Gefühle hatte, aber es gibt nichts zu beklagen

Kaputte Heizung – so würde ich Empathie beschreiben

Sie rufen mich an, rufen mich weiter an

Wie viel wissen wir, Bruder?

Wie abgenutzte, ausgeblichene Teppiche

Schuhe, Bluffer, Speichel, Spott und Nadeln fielen auf sie

Aber meine Venen sind dick, genau wie die Wände, in denen wir stecken

Wie abgenutzte Teppiche habe ich von nun an Löcher in meinem Herzen

Wenn ich könnte, hätte ich alles ruiniert

Denn ich werde die Glücklichen nicht zurückgeben

Die sich darin spiegelnden Augen von Menschen verdunsten wie alte Scheiben

Das alte Zimmer brennt, und ich und meine Ehre werden brennen

Fragst du, ob ich hier wohne?

Du solltest für immer bei mir sein

Bilder brennen, die Wände sind ganz, ich verabschiede mich, fünf Uhr morgens

Jetzt ist es egal

Sie schlagen sie jetzt, und es ist nicht mehr offen

Riechen Sie diese Freundschaften, die Scheiße wert sind

Bin ich der Einzige, der Angst hat, dass das Licht ausgeht?

Diesmal habe ich keine Angst, dass ich nicht einschlafen werde

Weil ich bei der nächsten Gelegenheit Feuer und Flamme bin

Dass du es vielleicht bist, ich habe nicht mehr die Kraft, so zu gehen, also werde ich brennen

Ich verbrenne mich ganz und nicht in meiner Vorstellung

Banale der Liebe und Wahrheit, bis meine Decke schwarz wird

Du bleibst jetzt weg, Baby, denn hier gibt es keine Chance

Ich suche das eine Streichholz, mein Zimmer ist kalt und tot

Also verbrenne ich mich ganz und nicht in meiner Vorstellung

Banale der Liebe und Wahrheit, bis meine Decke schwarz wird

Du bleibst jetzt weg, Baby, denn hier gibt es keine Chance

Ich suche das eine Streichholz, mein Zimmer ist kalt und tot

Also verbrenne ich mich ganz und nicht in meiner Vorstellung

Banale der Liebe und Wahrheit, bis meine Decke schwarz wird

Du bleibst jetzt weg, Baby, denn hier gibt es keine Chance

Ich suche das eine Streichholz, mein Zimmer ist kalt und tot

Ich habe keine Freunde mehr, ich habe nur noch ihre Spuren auf meinem Rücken

Ich habe ein Wort, das ihre Felsen zerbricht

Erinnerungen, die du willst, ich kann sie verbrennen

Mir fehlt es nicht an Geld und Glauben, mir fehlt es nicht an Glauben und Klasse

Gehen Sie zurück zu den alten auf dem Schlüssel

Ich habe den Tod nach Japan geschaut, ich habe keine Angst vor deinem Gesicht

Welten enden in meinem Kopf, du bist so anfällig

Ihnen werden in einem Moment das Geld und die Drogen ausgehen

Ich werde ein Grab für deine Träume graben

Ich war zu lange allein hier und habe bekommen, was ich wollte

Ich habe den Benzinkanister erhitzt, alle meine Notizen waren verbrannt

Also verbrenne ich mich ganz und nicht in meiner Vorstellung

Banale der Liebe und Wahrheit, bis meine Decke schwarz wird

Du bleibst jetzt weg, Baby, denn hier gibt es keine Chance

Ich suche das eine Streichholz, mein Zimmer ist kalt und tot