Pył - Xxanaxx

Słońce zanurza w promieniach

Miasta monotonny schemat

Drzewa co zgubiły liście

Czarne są od wron

Cisza gęstsza jest niż woda

Ja w niej z tobą zanurzona

Czy tej ciszy bać się czy nią

Słodko karmisz mnie

Wciągając mnie wtórują ci wszystkie twoje gwiazdy

Ta siła jak kosmiczny pył

Co gardło nieme drapie

Wciągając mnie, zatracasz się

I wszystkie twoje gwiazdy

Ta siła jak kosmiczny pył pokryje ciała nasze

A to miasto już umarło

Cicho z kabli głuchym trzaskiem

Połączyła mnie z nim nagle

Błoga, szklana więź

Die Sonne versinkt in den Strahlen

Eintöniges Stadtschema

Bäume, die ihre Blätter verloren haben

Schwarz ist von Krähen

Stille ist dichter als Wasser

Ich bin mit dir darin versunken

Ob man diese Stille fürchtet oder sie

Du fütterst mich süß

All deine Sterne hallen wider, wenn du mich reinziehst

Diese Kraft ist wie kosmischer Staub

Was für ein stummes Kratzen im Hals

Indem du mich hineinziehst, verlierst du dich selbst

Und all deine Sterne

Diese Kraft wird wie kosmischer Staub unsere Körper bedecken

Und diese Stadt ist bereits tot

Leise von den Kabeln mit einem dumpfen Schlag

Sie hat mich plötzlich mit ihm verbunden

Eine glückselige, gläserne Bindung