Hoviyat - Babak Jahanbakhsh

تو رو خواستم مثل تقدیر فراتر از ارادم بود

فراموش میشدم چون که همیشه تو رو یادم بود

تو رو خواستن شبیه خون توی رگ هام پیچیده

عذاب تو و دردامو به بغضم هویت میده

نه به این همه تنهایی

نه به بغض اعتراض دارم

به اندازه ی خوبیهات به دردت هم نیاز دارم

نه به این همه تنهایی

نه به تو اعتراض دارم

به اندازه ی خوبیهات به دردت هم نیاز دارم

به دردت هم نیاز دارم …

میسوختم تا مبادا که یه آن گمشی تو تاریکی

کجا به جز کنار من به عشق من نزدیکی

الان که غرق تقصیری نگو بم که تو رو باختم

خود من این بت و از تو توی ذهن همه ساختم

تو بخشی از منی هر چند تمامش انتظار بوده

روی شخصیتم انگار غمت تاثیر گذار بوده

نه به این همه تنهایی

نه به بغض اعتراض دارم

به اندازه ی خوبیهات به دردت هم نیاز دارم

نه به این همه تنهایی

نه به تو اعتراض دارم

به اندازه ی خوبیهات به دردت هم نیاز دارم

به دردت هم نیاز دارم …

Ich wollte, dass du wie ein Schicksal jenseits meines Willens warst

Ich wurde vergessen, weil ich mich immer an dich erinnerte

Dich zu wollen ist wie Blut in meinen Adern

Deine Qual und unser Schmerz geben der Gier Identität

Nicht so allein

Nein, ich widerspreche Hass

Ich brauche deinen Schmerz genauso sehr wie deine Güte

Nicht so allein

Nein, ich widerspreche Ihnen

Ich brauche deinen Schmerz genauso sehr wie deine Güte

Ich brauche deinen Schmerz auch…

Ich brannte, damit ich mich nicht im Dunkeln verirrte

Wo nah an meiner Liebe, außer neben mir

Jetzt, wo du ertrinkst, gib mir nicht die Schuld, dass ich dich verloren habe

Ich habe dieses Idol und dich in jedermanns Gedanken gemacht

Du bist ein Teil von mir, obwohl alles gewartet hat

Es scheint, dass Traurigkeit meine Persönlichkeit beeinflusst hat

Nicht so allein

Nein, ich widerspreche Hass

Ich brauche deinen Schmerz genauso sehr wie deine Güte

Nicht so allein

Nein, ich widerspreche Ihnen

Ich brauche deinen Schmerz genauso sehr wie deine Güte

Ich brauche deinen Schmerz auch…