Przyśniona - Bazant, Kinga Budzaj

Nie chcę mówić o tobie

Że śnisz głupoty

Znów jest ciemno, nie widzę nic

Lecz czuję dotyk

Jak marionetka we mgle

Chodzę po omacku

Pozwalam na więcej, niż chcesz

Skąpana w twym zapachu…

Niesłychanie mnie to wzrusza

Kiedy twa gorąca dusza

Mnie pragnąca, słabeusza

Do przytycia w uszach zmusza

I choć nie mam ni kontusza

Ni męstwa Prometeusza

A baldachim mój to grusza

Nagość twoja mnie porusza

W moim wnętrzu jeno susza

Wypalona leśna głusza

Spółka bez akcjonariusza

Rozprawiona świńska tusza

Tyś na brzegu mym Katiusza

Eurydyka Orfeusza

Andromeda Perseusza

Drozda mego Tadeusza

Wstyd się przyznać, że tego wciąż chcę:

Być jak lalka

Nieświadomie żyć, pragnąc, by to

Była bajka

Tak bardzo lubisz, gdy

Zapachem się odurzam

Przynętę łapię w mig

Ty z głębin mnie wynurzasz…

{Bażant]

Serca głosu nie zagłuszam

I butelek nie osuszam

Za to zbieram się, wyruszam

Jak Eneasz Wergiliusza

Nietykalność twą naruszam

Jak eksplozja Wezuwiusza

Ziemią trzęsie — tak cię skruszam

Kończy się skala Celsjusza

Na wodzenie mnie pokuszasz

Ich will nicht über dich reden

Dass du Unsinn träumst

Es ist wieder dunkel, ich kann nichts sehen

Aber ich spüre die Berührung

Wie eine Marionette im Nebel

Ich taste

Ich erlaube mehr als du willst

Gebadet in deinem Duft...

Es berührt mich ungemein

Wenn deine heiße Seele

Willst mich, Schwächling

Es zwingt dich, dick in deinen Ohren zu werden

Und obwohl ich keinen Bademantel habe

Nicht die Tapferkeit von Prometheus

Und mein Baldachin ist ein Birnbaum

Deine Nacktheit bewegt mich

In mir nur Dürre

Verbrannte Waldwildnis

Ein Unternehmen ohne Anteilseigner

Verarbeiteter Schweinekadaver

Du bist an meiner Küste Katyusha

Eurydike von Orpheus

Andromeda Perseus

Die Drossel von meinem Tadeusz

Ich schäme mich zuzugeben, dass ich das immer noch will:

Sei wie eine Puppe

Lebe unbewusst und wünsche dir das

Es gab ein Märchen

Du magst es so sehr, wenn

Ich bin berauscht von dem Geruch

Ich fange den Köder in kürzester Zeit

Du bringst mich aus der Tiefe...

{Fasan]

Ich ertränke nicht mein Herz

Und ich trockne die Flaschen nicht

Dafür sammle ich mich, ich gehe

Wie Virgils Aeneas

Ich verletze deine Integrität

Wie die Explosion des Vesuvs

Die Erde bebt - ich zerquetsche dich so

Die Celsius-Skala ist vorbei

Du verleitest mich zum Führen