Nie jesteś moja - Czesław Niemen

I na to sposobu znaleźć nie mogę

Co ja teraz zrobię, co ja pocznę z sobą

Chyba powędruję w nieskończoną drogę

Tam gdzie nigdy światła nie rozróżnię z cieniem

I z kamienia znowu pocznę się kamieniem

A kryształowe łzy zmieszane z deszczem

Gdzieś w bezkresy pospadają

Osamotniony dom w ruinę się rozwali

Smutnie poczerniałą

I na pustkowiach sny

Od niespełnienia w gruzy się pozamieniają

Nie jesteś moja (nie jesteś), nie jesteś

Choć byłaś od dawna dla mnie stworzona

Czemu więc nie jesteś i widokiem swoim

Nie wypłoszysz smutku z oczu moich

Jeśli jeszcze do mnie nie znalazłaś drogi

Pozwól że cię tu przyniosę sam w te progi

I nie mów tylko mi, że to za późno jest

O jedno życie

Nie daj mi słowem znać, że już nie jestem

Na wszechświata szczycie

Zasłoń mi sobą świat i wątpliwościom moim

Zabroń świtać

(Na, na, na, na)

Nie jesteś moja (nie jesteś), nie jesteś

I na to sposobu znaleźć nie mogę

Co ja teraz zrobię, co ja pocznę z sobą

Chyba powędruję w nieskończoną drogę

Tam gdzie nigdy światła nie rozróżnię z cieniem

I z kamienia znowu pocznę się kamieniem

A kryształowe łzy zmieszane z deszczem

Gdzieś w bezkresy pospadają

Osamotniony dom w ruinę się rozwali

Smutnie poczerniałą

I na pustkowiach sny

Od niespełnienia w gruzy się pozamieniają

Und dafür finde ich keinen Weg

Was mache ich jetzt, was mache ich mit mir

Ich schätze, ich gehe auf eine endlose Straße

Wo ich Licht und Schatten nie unterscheiden kann

Und aus Stein werde ich wieder zu Stein

Und Kristalltränen vermischten sich mit Regen

Irgendwo in den Grenzen werden sie fallen

Ein einsames Haus wird zur Ruine zerfallen

Leider geschwärzt

Und Träume im Ödland

Sie werden durch Nichterfüllung zu Schutt

Du bist nicht mein (du bist nicht), du bist nicht

Obwohl du schon lange für mich gemacht bist

Warum also nicht Sie und Ihre Ansicht?

Du wirst meinen Kummer nicht aus meinen Augen vertreiben

Falls Sie den Weg zu mir noch nicht gefunden haben

Lassen Sie mich Sie hier allein zu diesen Schwellen bringen

Und sag mir nicht einfach, es ist zu spät

Ein Leben

Lass mich nicht wissen, dass ich es nicht mehr bin

An der Spitze des Universums

Bedeckt die Welt und meine Zweifel mit euch

Morgengrauen verbieten

(Na, na, na, na)

Du bist nicht mein (du bist nicht), du bist nicht

Und dafür finde ich keinen Weg

Was mache ich jetzt, was mache ich mit mir

Ich schätze, ich gehe auf eine endlose Straße

Wo ich Licht und Schatten nie unterscheiden kann

Und aus Stein werde ich wieder zu Stein

Und Kristalltränen vermischten sich mit Regen

Irgendwo in den Grenzen werden sie fallen

Ein einsames Haus wird zur Ruine zerfallen

Leider geschwärzt

Und Träume im Ödland

Sie werden durch Nichterfüllung zu Schutt