Stan Gotowości - Paluch, DJ Story

Powiedz gdzie jest życia sens, w czym odnaleźć pociechę

Jak czuję ból w płucach gdy wdycham czyste powietrze

Chciałbym znowu być dzieckiem, odnaleźć psychiczny luz

Bez walki o pensję od nowa wszystko czuć

Zregenerować siły, pewnych rzeczy nie przeżyć

Wiedzieć to co wiem teraz, żeby niczego nie spieprzyć

I szczerze uwierzyć, że tutaj może być normalnie

W kraju gdzie psychiatra to psychiatry pacjent

Biorę wszystko na bary i sam sobie poradzę

Dzieci rozbitych rodzin, ukształtowany charakter

Nasze matki rozrzucone po świecie i po niebie

Może ta najjaśniejsza gwiazda świeci dla ciebie

Patrzysz na tych nieświadomych z hermetycznego świata

Cały czas są dziećmi po dwudziestu kilku latach

Nie znają życia, dla nich wszystko jest proste

Więc jednak dziękuję losowi za to na kogo wyrosłem

To stan gotowości, gotowość ducha bracie

W najgorszych chwilach w tym stanie sobie poradzę

Z nikim się nie ścigam dlatego prowadzę

Zawsze gotowy do walki, a ty miej to na uwadze

Wracam do moich miejsc i odwiedzam podwórko

Tu uliczni biznesmeni zrobili z ławek biurko

Chociaż różnimy się to jedną cechę mamy wspólną

Wszyscy kochamy to miejsce i mówimy o nim z dumą

Jadę odnowioną windą w trzydziestoletnim bloku

To znak czasu dla tych co są tu od początku

Jak padlina, z zewnątrz normalna, a gnije w środku

Tu dzieci mają wnuki i wszystko jest w porządku

Studenci ze wsi jak turyści w tym rejonie

Nie widzą nic, chociaż kończą socjologie

Tutaj wszechmogący pieniądz zamienił miejsce z Bogiem

Bogaci inwestorzy oczyszczają z krwi podłogę

Ja nic zrobić nie mogę, opisuję to dla ciebie

Żebyś wiedział tępy chuju co się koło ciebie dzieje

Siedzę na ławce, słucham tego na słuchawkach

Zawsze w stanie gotowości jak antybiotyk dla miasta

Powiedz gdzie jest życia sens

Żeby niczego nie spieprzyć

Opisuję to dla ciebie

Żebyś wiedział tępy chuju co się koło ciebie dzieje

Życie rozbitych rodzin, ukształtowany charakter

Dziękuję losowi za to na kogo wyrosłem

Sag mir, wo ist der Sinn des Lebens, wo finde ich Trost

Wie ich Schmerzen in meiner Lunge spüre, wenn ich saubere Luft atme

Ich möchte wieder Kind sein, eine geistige Ruhe finden

Du kannst alles wieder spüren, ohne um ein Gehalt zu kämpfen

Regenerieren, einige Dinge überleben nicht

Wissen, was ich jetzt weiß, damit ich nichts vermassele

Ich glaube aufrichtig, dass es hier normal sein kann

In einem Land, in dem ein Psychiater ein geduldiger Psychiater ist

Ich nehme alles auf die Stangen und ich kann es alleine handhaben

Kinder zerbrochener Familien, geprägter Charakter

Unsere Mütter sind auf der ganzen Welt und im Himmel verstreut

Vielleicht leuchtet dieser hellste Stern für Sie

Sieh dir diese unwissenden Menschen aus der hermetischen Welt an

Sie sind noch Kinder in den Zwanzigern

Sie kennen das Leben nicht, für sie ist alles einfach

Also danke ich dem Schicksal dafür, wie ich aufgewachsen bin

Es ist ein Zustand der Bereitschaft, eine Bereitschaft des Geistes, Bruder

In den schlimmsten Momenten, in diesem Zustand, kann ich damit umgehen

Ich fahre mit niemandem Rennen, deshalb fahre ich

Immer bereit zu kämpfen, also behalte das im Hinterkopf

Ich gehe zurück zu meinen Plätzen und besuche den Hinterhof

Hier haben Straßengeschäftsleute aus Bänken einen Schreibtisch gemacht

Obwohl wir verschieden sind, haben wir eines gemeinsam

Wir alle lieben diesen Ort und sprechen mit Stolz davon

Ich fahre mit einem renovierten Aufzug in einem dreißig Jahre alten Wohnblock

Es ist ein Zeichen der Zeit für diejenigen, die von Anfang an dabei sind

Wie ein Aas, außen normal und innen verfault

Kinder hier haben Enkelkinder und alles ist in Ordnung

Studenten vom Land mögen Touristen in dieser Gegend

Sie sehen nichts, obwohl sie einen Abschluss in Soziologie machen

Hier wechselte das allmächtige Geld seinen Platz bei Gott

Wohlhabende Investoren säubern den Boden von Blut

Ich kann nichts tun, ich beschreibe es dir

Du weißt also, was um dich herum vor sich geht

Ich sitze auf der Bank und höre es mir über Kopfhörer an

Immer in Bereitschaft wie ein Antibiotikum für die Stadt

Sag mir, wo ist der Sinn des Lebens

Nichts vermasseln

Ich beschreibe es dir

Du weißt also, was um dich herum vor sich geht

Das Leben zerbrochener Familien prägte den Charakter

Ich danke dem Schicksal dafür, wie ich aufgewachsen bin