Ulice przeklęte - Eldo

Życie różnie się układa, mówią

Los się kłania albo stoi z pałką grubą

I bije mocno i równo, metodycznie i długo

Aż twarz się staje krwawą masą

A ciało kukłą bez czucia niemal

Ból stał się codziennością

Prawie zapomniał co jest wolnością

W zatrzaskiwanych szufladach gubił ostrość myślenia

Krwawił ostro i bił się ze świadomością non-stop

Ile cierpienia można znieść?

I jaki jest sens istnienia?

Jak można taki świat pozmieniać?

Za bramą umarły marzenia i cele

Wsiąkły w pokoje przesłuchań i brudne cele

Czasami myślę co czuł chodząc po Oczki

Czy kiedyś w Alei Szucha postawił luźno kroki

Na Rakowieckiej umiał się śmiać?

Nie wiem

Nigdy nie mogłem zapytać, umarł przed moim urodzeniem

Ulice przeklęte…

Wiele miejsc ukrywa straszny sekret

Za zwykłą nazwą ulice przeklęte

Świadectwa bólu, słowa z ustnych przekazów

By nikt nie zapomniał świadków tamtych czasów

Wiele miast naznaczonych podobnie

Wiele rodzin, anonimowa wspólnota wspomnień

Te same myśli — odpowiedzialność za pamięć

Bo jeśli po nich nic, to co po nas zostanie?

Moje miasto wciąż rośnie pod niebo

W każdym wolnym miejscu rośnie szkło i beton

Coraz mniej tradycji

Ludzi, dla których znaczy życie tu coś więcej

Nie jest to miejsce pracy i snu jedynie

A chcą tu zostać i poczuć przez chwilę

Przez chodnik jak serce miasta bije

Może gdzieś spotkasz sierpniowym wieczorem

Kogoś kto historię tych ulic Ci opowie

I pokochasz je mocno, potem sam je poznasz

Na nocnych spacerach, tych do wschodu słońca

Das Leben ist anders, sagen sie

Das Schicksal verbeugt sich oder steht mit einem schweren Stock

Und es schlägt stark und gleichmäßig, methodisch und lang

Bis das Gesicht zu einer blutigen Masse wird

Und der Körper ist eine fast gefühllose Marionette

Schmerz ist alltäglich geworden

Er hat fast vergessen, was Freiheit ist

In zugeschlagenen Schubladen verlor er die Schärfe seines Denkens

Er blutete stark und er kämpfte bewusst ununterbrochen

Wie viel Leid kannst du ertragen?

Und was ist der Sinn des Seins?

Wie kann eine solche Welt verändert werden?

Träume und Ziele starben hinter dem Tor

Aufgesogen in Verhörräumen und dreckigen Zellen

Manchmal denke ich, was er gefühlt hat, als er auf dem Lametta gelaufen ist

Hat er in Aleja Szucha jemals lockere Schritte gemacht?

Wusste er, wie man über Rakowiecka lacht?

Ich weiß nicht

Ich konnte nie fragen, er starb, bevor ich geboren wurde

Verfluchte Straßen ...

Viele Orte verbergen ein schreckliches Geheimnis

Unter dem üblichen Namen sind die Straßen verflucht

Zeugnisse des Schmerzes, Worte aus Mundpropaganda

Damit niemand die Zeitzeugen vergisst

Viele Städte sind ähnlich gekennzeichnet

Viele Familien, eine anonyme Erinnerungsgemeinschaft

Gleiche Gedanken - Verantwortung für das Gedächtnis

Denn wenn sie nichts hinterlassen, was bleibt dann von uns?

Meine Stadt steigt immer noch in den Himmel

Glas und Beton wachsen an jeder freien Stelle

Immer weniger Traditionen

Menschen, für die das Leben mehr bedeutet

Es ist nicht nur ein Ort zum Arbeiten und Schlafen

Und sie wollen hier bleiben und es für eine Weile spüren

Auf der anderen Seite des Bürgersteigs schlägt das Herz der Stadt

Vielleicht trefft ihr euch irgendwo im Augustabend

Jemand, der Ihnen die Geschichte dieser Straßen erzählt

Und du wirst sie sehr lieben, dann lernst du sie selbst kennen

Auf Nachtwanderungen, die bis zum Sonnenaufgang