Tetris - Julia Marcell

Póki własny rząd

Zębów szczerzyć mogę

Château la migraine

Wznoszę na Waszą cześć

Nie dostaniecie mnie!

Jestem królewskim matematykiem

Na dworze Mieszka Pustego

Tnę, kombinuję, zaciskam pasy

Byle byle do pierwszego

Jako konstruktor swej rzeczywistości

Robię nawet jak nie robię

Priorytetowo nie cierpię zwłoki

Wyciskam 25 godzin na dobę

Tetris!

Wszystkie swoje sprawy

W głowie wciąż obracam

Główkuję, kombinuję

Póki własny rząd

Zębów szczerzyć mogę

Château la migraine

Wznoszę na Waszą cześć

Nie dostaniecie mnie!

Dzięki Ci Panie za przypominanie mi

Filmami o superbohaterach

Że ulice jeszcze

Nie stoją w ogniu

Więc chyba jednak przesadzam

A tymczasem sprytnie

Udaję, że nie czytam

Porad gazetowych psychologów

O tym jak pozytywnie zapomnieć

Że lepiej się poczuć chciałam

I widzę ciągle te same twarze

Medale sobie rozdają

Tak dziarsko im czoła

Błyszczą we fleszach

Tak czule o kontekst dbają

I mam już pewność

Że kiedyś, w przyszłości

Piękny mi dyplom wydadzą

Już świerzbią ich ręce

By pomnik mi stawiać

Za mój nadzwyczajny Highscore

Tetris!

Nie Matrix

Nie Minecraft

Nie Super Mario

Póki własny rząd

Zębów szczerzyć mogę

Château la migraine

Wznoszę na Waszą cześć

Nie dostaniecie mnie!

Während die eigene Bestellung

Ich kann dir meine Zähne sagen

Château la Migräne

Ich erhebe euch zu Ehren

Du verstehst mich nicht!

Ich bin ein königlicher Mathematiker

Am Hof ​​von Mieszko Pusty

Ich schneide, kombiniere, schnalle meine Gürtel enger

Alles andere als das erste

Als Konstrukteur seiner Wirklichkeit

Ich tue es sogar, wenn ich es nicht tue

Ich hasse Verzögerung als Priorität

Ich drücke 25 Stunden am Tag

Tetris!

Alle Ihre Angelegenheiten

Ich drehe mich ständig im Kopf um

Ich denke nach, ich versuche es

Während die eigene Bestellung

Ich kann dir meine Zähne sagen

Château la Migräne

Ich erhebe euch zu Ehren

Du verstehst mich nicht!

Danke Herr, dass du mich daran erinnerst

Superheldenfilme

Dass die Straßen noch

Sie brennen nicht

Also übertreibe ich wohl doch

Inzwischen clever

Ich tue so, als würde ich nicht lesen

Der Rat von Zeitungspsychologen

Wie man positiv vergisst

Dass ich mich besser fühlen wollte

Und ich sehe immer wieder dieselben Gesichter

Sie verschenken Medaillen

Sie stellen sich ihnen so kühn

Sie leuchten in den Blitzen

Sie kümmern sich so sensibel um den Kontext

Und ich bin mir schon sicher

Das irgendwann in der Zukunft

Sie werden mir ein schönes Diplom geben

Ihre Hände jucken schon

Um mir ein Denkmal zu errichten

Für meinen außergewöhnlichen Highscore

Tetris!

Nicht die Matrix

Nicht Minecraft

Nicht Super-Mario

Während die eigene Bestellung

Ich kann dir meine Zähne sagen

Château la Migräne

Ich erhebe euch zu Ehren

Du verstehst mich nicht!