Zboża - Krzysztof Zalewski

Tempo średnie i środa co dzień, zimne znów duje z morza

Kontrast blednie i coraz krócej, widzę mniej ludzi coraz

Tempo średnie i środa co dzień, z nieba znów zieje pożar

Marzy się błysk i konie pędem, coś przed czym się nie da uchować

Pozwól mi wejść, zły dzień mi odmień

Przy tobie czuję się jak w lustrze

Zapach na pięć, obrazy głośniej

I purpurowe dotykanie

I dźwięki o tobie

Tempo zmienne, gdy zbyt blisko tej, co włosy ma barwy zboża

Marzy się błysk i konie pędem, coś przed czym się nie da schować

A gdybym tak uwierzyć mógł w kasę, komunizm, Koran

Zapomniałbym może o tej, co włosy ma barwy zboża

Pozwól mi wejść, zły dzień mi odmień

Przy tobie czuję się jak w lustrze

Pozwól mi wejść i chociaż grudzień

Z tobą uwierzę, że nie umrzemy

Nigdy prawie

Mittleres Tempo und jeden Mittwoch ist es wieder kalt vom Meer

Der Kontrast schwindet und immer kürzer, ich sehe immer weniger Menschen

Durchschnittliches Tempo und jeden Mittwoch bläst wieder Feuer vom Himmel

Sie träumen von einem Blitz und einem Ansturm von Pferden, etwas, vor dem Sie sich nicht verstecken können

Lass mich rein, ändere meinen schlechten Tag

Bei dir fühle ich mich wie in einem Spiegel

Geruch für fünf, Bilder lauter

Und lila berührend

Und klingt nach dir

Variables Tempo, wenn zu nah an körnigem Haar

Sie träumen von einem Blitz und Ihre Pferde stürmen, etwas, vor dem Sie sich nicht verstecken können

Und wenn ich an Geld glauben könnte, den Kommunismus, den Koran

Vielleicht würde ich das Haarkorn vergessen

Lass mich rein, ändere meinen schlechten Tag

Bei dir fühle ich mich wie in einem Spiegel

Lassen Sie mich rein und mindestens Dezember

Mit dir werde ich glauben, dass wir nicht sterben werden

Nie fast