Ты помніш - Лявон Вольскі

Ты помніш, помніш, безумоўна,

І тую ноч, і той настрой,

Што панаваў над намі роўна —

І над табой, і нада мной…

Драты дрыжалі пераборам,

Аб нечым дзіўным месяц сьніў,

І рысы даўняга сабора

Так чотка млелі ў вышыні.

Нячутна шамацела лісьце,

Саткалі зоры з срэбра ніць…

У тую ноч мы пакляліся

Жыць і любіць…

Любіць і жыць.

І мы жылі… І мы любілі…

І несьлі прагу і любоў…

Часы дзяціных сноў-ідылій

Да нас ня вернуцца ізноў…

Жыцьцё далей нас весьці стане,

Надорыць новых песень-дум,

І мужнай сталасьці жаданьні

На нас пячатку пакладуць.

А ўжо ня вернецца з гадамі

Ні тая ноч, ні той настрой,

Што панаваў тады над намі —

І над табой, і нада мной.

Du erinnerst dich, du erinnerst dich definitiv

Und diese Nacht und diese Stimmung,

Was genau über uns herrschte -

Und über dir und über mir…

Die Drähte zitterten,

Von etwas Seltsamem träumte der Mond,

Und die Merkmale einer alten Kathedrale

So wurde der Rosenkranz in der Höhe geschliffen.

Die Blätter raschelten unhörbar,

Geflochtene Sterne aus Silberfäden…

In dieser Nacht haben wir uns geschworen

Lebe und liebe…

Liebe und lebe.

Und wir lebten… Und wir liebten…

Und trug Durst und Liebe…

Zeiten der Kindertraum-Idylle

Kommen Sie nicht wieder zu uns zurück…

Das Leben wird uns weiterhin führen,

Geben Sie neue Lieder-Gedanken,

Und mutige Beständigkeit der Begierde

Wir werden gestempelt.

Und wird im Laufe der Jahre nicht zurückkehren

Nicht diese Nacht, nicht diese Stimmung,

Was damals über uns herrschte -

Und über dir und über mir.