Parandeh Tanha - Marjan

ما پرنده های تنها

زیر شیرونی خونه

هر دو تا خسته ز غربت

هر دو آواره ز لونه

ما دو تا مثل مسافر کویر

تشنه جرعه‌ای از محبتیم

ولی بیگانه ز هم

در این سراب

لب پُر بسته

پر از شکایتیم

اگه دست سرنوشت

رقم بختو برامون می‌نوشت

یا اگه غارت باد

بهمون فرصت بودن می‌داد

دیگه دنیا برامون تنگ نمیشد

دیوارای لونه‌مون سنگ نمیشد

حالا هم دیر نشده

میتونیم پَرامونو باز بکنیم

راه یک لونه رو پیدا بکنیم

لونه‌ای که عشق برامون بیاره

خنده و شادی رو لب‌هامون بذاره

اونجایی که غم فردا نباشه

واسه این دل تنها نباشه

Wir sind Einzelvögel

Unter dem Dach des Hauses

Beide haben die Obdachlosigkeit satt

Beide aus Lune vertrieben

Wir sind zwei wie Wüstenreisende

Durstig nach einem Schluck unserer Liebe

Aber auch ein Fremder

In dieser Fata Morgana

Vollen Lippen

Wir sind voller Beschwerden

Wenn die Hand des Schicksals

Bakhto hat die Nummer für uns geschrieben

Oder wenn es geplündert wird

Es gab uns die Gelegenheit zu sein

Die Welt hat uns nicht mehr vermisst

Die Wand unseres Hauses war nicht aus Stein

Es ist noch nicht zu spät

Wir können unsere Türen öffnen

Finde den Weg zu einem Loone

Ein Ort, um Liebe zu uns zu bringen

Laß Lachen und Freude auf unseren Lippen sein

Wo es morgen kein Leid gibt

Sei nicht allein für dieses Herz