Łuny - Natalia Nykiel

Ukryci za szybami, na siebie czekamy

Jak ptaki w szklanej klatce, karmione myślami i

Kiedy latarnie nocy, oświecą nam drogę

W tę noc pójdziemy razem, już wszystko gotowe

Znów ramię w ramię, przez lamp złoty blask

Zostawiamy dzień, najdalej jak się da

Wszyscy ubrani w ciągle mijający czas

Wrzuceni w jeden moment mamy jeden stan

I cały czas nocami aż do dnia

Razem poprzez łuny betonowych miast

Labirynt nóg, a w głowach huczy bas

Wiemy, że razem nikt nie zatrzyma nas

Znajomi tylko sobie zbieramy spojrzenia

Ci którzy chcą wygrywać, nie znają wytchnienia

A już kiedy wszystko zgaśnie, latarnie i gwiazdy

Czekamy za oknami, aż znowu się zacznie

I cały czas nocami aż do dnia

Razem poprzez łuny betonowych miast

Labirynt nóg, a w głowach huczy bas

Wiemy, że razem nikt nie zatrzyma

Stoimy znów, choć wolimy biec

Osobno za szkłem pośród marzeń i zdjęć

Wrzuceni wszyscy w ten sam dziki pęd

Z nadzieją, że on też kiedyś skończy się, więc

Znów ramię w ramię, przez lamp złoty blask

Zostawiamy dzień, najdalej jak się da

Wszyscy ubrani w ciągle mijający czas

Wrzuceni w jeden moment mamy jeden stan

I cały czas nocami aż do dnia

Razem poprzez łuny betonowych miast

Labirynt nóg, a w głowach huczy bas

Wiemy, że razem nikt nie zatrzyma nas

Versteckt hinter der Glasscheibe warten wir aufeinander

Wie Vögel in einem Glaskäfig, gefüttert mit Gedanken und

Wenn die Lichter der Nacht unseren Weg erhellen

Wir gehen heute Abend zusammen, alles ist bereit

Wieder Schulter an Schulter, goldener Schein durch die Lampe

Wir verlassen den Tag so gut es geht

Alle gekleidet in der vergehenden Zeit

In einem Moment geworfen, haben wir einen Zustand

Und die ganze Zeit in der Nacht bis zum Tag

Gemeinsam durch das Leuchten von Betonstädten

Ein Labyrinth aus Beinen und ein Bass dröhnen in ihren Köpfen

Wir wissen, dass uns niemand aufhalten wird

Freunde sammeln nur Blicke

Wer gewinnen will, kennt keine Pause

Und wenn alles ausgeht, Laternen und Sterne

Wir warten vor den Fenstern darauf, dass es wieder losgeht

Und die ganze Zeit in der Nacht bis zum Tag

Gemeinsam durch das Leuchten von Betonstädten

Ein Labyrinth aus Beinen und ein Bass dröhnen in ihren Köpfen

Wir wissen, dass Sie gemeinsam niemand aufhalten wird

Wir stehen wieder, obwohl wir lieber laufen

Separat hinter der Glasscheibe zwischen Träumen und Fotos

Alle in den gleichen wilden Rausch geworfen

Hoffentlich wird er auch so enden

Wieder Schulter an Schulter, goldener Schein durch die Lampe

Wir verlassen den Tag so gut es geht

Alle gekleidet in der vergehenden Zeit

In einem Moment geworfen, haben wir einen Zustand

Und die ganze Zeit in der Nacht bis zum Tag

Gemeinsam durch das Leuchten von Betonstädten

Ein Labyrinth aus Beinen und ein Bass dröhnen in ihren Köpfen

Wir wissen, dass uns niemand aufhalten wird