Bekhand Refigh - Sina Sarlak

توو کوچه بارونه بمون من جای تو میرم از اینجا

پاییزو میشناسم یه عمره میشکنم تنهایِ تنها

این خونه بی تو دیوونه خونه ست

گناهِ یه دنیا رو بنداز گردنم بگو نموندش

نگو که خودخواهیِ تو قِصه رو به اینجا رسوندش

بگو خودش خواست، بگو دیوونست

غم جایِ تو منو بغل کرد بخند رفیق

اشکای من شهرو خبر کرد بخند رفیق

چرا هنوز نرفته من دلتنگتم؟

چرا هنوز من عاشق لبخندتم؟

غم جایِ تو منو بغل کرد بخند رفیق

اشکای من شهرو خبر کرد بخند رفیق

چرا هنوز نرفته من دلتنگتم؟

چرا هنوز من عاشق لبخندتم؟

چقد واسه تو راحته، چقد بی خیالی

نه میبینی منو اصلاً نه حتی یه سوالی

نمیدونی دارم دل میکَنم، من با چه حالی

نمیدونی چقد سخته نباشی تو پیشم

اگه بگذره صد سال هم دیگه آروم نمیشم

هنوز دور نشده ازت دارم دیوونه میشم

دیوونه میشم

غم جایِ تو منو بغل کرد بخند رفیق

اشکای من شهرو خبر کرد بخند رفیق

چرا هنوز نرفته من دلتنگتم؟

چرا هنوز من عاشق لبخندتم؟

غم جایِ تو منو بغل کرد بخند رفیق

اشکای من شهرو خبر کرد بخند رفیق

چرا هنوز نرفته من دلتنگتم؟

چرا هنوز من عاشق لبخندتم؟

Bleib in der regnerischen Gasse, ich werde hier an deiner Stelle gehen

Ich kenne den Herbst, ich breche eine Umrah alleine

Dieses Haus ist dein verrücktes Haus

Nimm die Sünde einer Welt von mir weg

Sagen Sie nicht, dass Ihr Egoismus die Geschichte hierher gebracht hat

Sagen Sie, er wollte es, sagen Sie, er sei verrückt

Traurigkeit an deiner Stelle umarmte mich, lach, Kamerad

Meine Tränen brachten die Stadt zum Lachen, Genosse

Warum bin ich noch nicht weg?

Warum lächle ich immer noch gerne?

Traurigkeit an deiner Stelle umarmte mich, lach, Kamerad

Meine Tränen brachten die Stadt zum Lachen, Genosse

Warum bin ich noch nicht weg?

Warum lächle ich immer noch gerne?

Wie bequem für Sie, wie unbeschwert

Du siehst mich überhaupt nicht, nicht einmal eine Frage

Du weißt nicht, wie ich mich fühle, wie ich mich fühle

Du weißt nicht, wie schwer es ist, nicht vor mir zu sein

Wenn hundert Jahre vergehen, werde ich nicht mehr ruhen

Ich bin noch nicht verrückt nach dir

دیوونه میشم

Traurigkeit an deiner Stelle umarmte mich, lach, Kamerad

Meine Tränen brachten die Stadt zum Lachen, Genosse

Warum bin ich noch nicht weg?

Warum lächle ich immer noch gerne?

Traurigkeit an deiner Stelle umarmte mich, lach, Kamerad

Meine Tränen brachten die Stadt zum Lachen, Genosse

Warum bin ich noch nicht weg?

Warum lächle ich immer noch gerne?