Sarab - Sina Sarlak

من از کویر میخواستم، مواظبِ گل باشه

بارون شه تا یه ذره، رنگ و روی گل وا شه

گلو دادم به عشقِ، بهار و بویِ بارون

پژمرده شد چون اینجا، تموم نشد تابستون

آفتابِ تیز و بی رحم، خندید به مهربونیش

دویید و هی سراب بود، تموم شد جوونیش

این خاکِ بی محبت، نذاشت ریشه بگیره

کویر با گل دشمن بود، یه کاری کرد بمیره

پَر پَر شد از تنهایی، کسی دلتنگش نشد

جز بی کسی هیچکسی، همراه دردش نشد

شکستنش ساده بود، راحت با یه اشاره

آرزویِ گل این بود، یه کم بارون بباره

آفتابِ تیز و بی رحم، خندید به مهربونیش

دویید و هی سراب بود، تموم شد جوونیش

این خاکِ بی محبت، نذاشت ریشه بگیره

کویر با گل دشمن بود، یه کاری کرد بمیره

Ich bat die Wüste, auf Blumen aufzupassen

Es regnet, bis ein Partikel Farbe bekommt und auf die Blume fällt

Ich erstickte an Liebe, Frühling und dem Geruch von Regen

Sie ist verdorrt, weil der Sommer hier noch nicht vorbei ist

Die scharfe und rücksichtslose Sonne lachte über seine Freundlichkeit

Er lief und es war eine Fata Morgana, seine Jugend war vorbei

Lass diesen unfreundlichen Boden keine Wurzeln schlagen

Kavir war der Feind mit Blumen, er tat etwas, um zu sterben

Voller Einsamkeit vermisste ihn niemand

Niemand hatte Schmerzen, außer ohne jemanden

Es war leicht zu brechen, einfach mit einem Hinweis

Die Blume wünschte sich, es würde ein wenig regnen

Die scharfe und rücksichtslose Sonne lachte über seine Freundlichkeit

Er lief und es war eine Fata Morgana, seine Jugend war vorbei

Lass diesen unfreundlichen Boden keine Wurzeln schlagen

Kavir war der Feind mit Blumen, er tat etwas, um zu sterben