Fridman - The Analogs

O czym myślisz na plaży w Hajfie?

Znów nadchodzą upalne dni

Czy wspominasz cierpienia swych braci?

Czy ich duchy dodają ci sił?

Teraz jesteś jak piorun co spada

Na głowy przeklętych oprawców

Jesteś lśniącym miechem Boga

Który zgniata ich karki

2000 na pohybel — niech zdechną brunatne psy

2000 na pohybel — nie mają prawa żyć

I niech pamięć będzie przeklęta

I niech pamięć będzie święta

Aż do kresu dni…

O czym myślisz patrząc na piasek

Co ucieka spod twoich stóp

O sztylecie wbijanym w krtań

Na ślepo w serce i brzuch?

A ty płacz, bo nie uciekniesz

Niechaj łzy twoje lecą na stół

Wreszcie nadszedł dzień zapłaty

Tam za ścianą szykują sznur

2000 na pohybel — niech zdechną brunatne psy

2000 na pohybel — nie mają prawa żyć

I niech pamięć będzie przeklęta

I niech pamięć będzie święta

Aż do kresu dni… x2

Was denkst du über den Strand in Haifa?

Es kommen wieder heiße Tage

Erinnerst du dich an die Leiden deiner Brüder?

Geben ihre Geister dir Kraft?

Jetzt bist du wie ein herabstürzender Blitz

Auf den Köpfen der verdammten Folterknechte

Du bist Gottes leuchtender Blasebalg

Was ihnen den Hals zerquetscht

2000 für pohybel - braune Hunde sterben lassen

2000 für pohybel - sie haben kein recht zu leben

Und lass die Erinnerung verdammt sein

Und lass die Erinnerung heilig sein

Bis zum Ende der Tage ...

Was denkst du, wenn du den Sand betrachtest?

Was entweicht unter deinen Füßen

Über einen Dolch im Kehlkopf

Blind in Herz und Bauch?

Und du weinst, weil du nicht weglaufen wirst

Lass deine Tränen auf den Tisch fallen

Der Zahltag ist endlich gekommen

Dort, hinter der Mauer, bereiten sie ein Seil vor

2000 für pohybel - braune Hunde sterben lassen

2000 für pohybel - sie haben kein recht zu leben

Und lass die Erinnerung verdammt sein

Und lass die Erinnerung heilig sein

Bis zum Ende der Tage ... x2