Młode Wilki X - Verba

Ooo, teraz odchodzę, właśnie się żegnamy

Ooo, bardzo się boję, bo już się nie spotkamy

Te jesienne liście, które mówią, że coś się skończyło

Fotografia przemijania w szarym kadrze zatrzymana

Te jesienne liście, co nie dawno szeleściły

Tak radośnie, by już nawet nie doczekać zimy

Teraz umierają, ale tak widocznie ma być

Przecież wiosna po tych chłodach musi się pojawić

Upadamy, żeby powstać - przez to jak mówiły młode wilki:

«Czasem przegrana to zwycięstwo»

Motocykl czeka, choć w tę aurę nikt nie jeździ

Krople deszczu znaczą część po części

Samotny wilk pilnuje trytorium

Jeden błąd i czeka cibie pandemonium

A ty mu wytłumacz, czemu w tej scenerii

Nie ma jego — jego pana kochanego

Już zaśniedział grawer jego imienia

A jego dziewczyna ma z tym motorem złe wspomnienia

Cierpi, życie wypada jej z rąk

Momentami myśli o tym, żeby odejść stąd

Motocykla za to wszystko nienawidzi

Bo niebo teraz czeka, a piekło teraz szydzi

Szpitalna sala co pamięta niejedną śmierć

Ona pochylona, przytula się

Przy nim skulona, chce mu tyle powiedzieć

Ale śpiączka od dwóch lat zabija nadzieje

Czeka przez te lata, choć rodzina naciskała:

«Ułóż sobie życie z kimś, nie poradzisz sobie sama»

Nie słuchała ich, no bo kocha go nad życie

«Zapalcie iskrę wiary, a nie zapalacie znicze!»

Ooo, teraz odchodzę, właśnie się żegnamy

Ooo, bardzo się boję, bo już się nie spotkamy

Wiatr niesie liście, by upadły za moment

Uwierz mi — idziemy w tą samą stronę

Świat cały w deszczu pędził wokół

Tak wyglądał tamten dzień, ona patrzyła z boku

On i ona na motorach, pusta droga, czasu szkoda

Ta pogoda, nagle woda, poszedł ślizgiem, nie panował

Szybka pomoc — akcja, reanimacja, wciąż oddycha

Dzięki sprzętom, które nigdy nie są na wakacjach

Podpisałeś papier, by być dawcą honorowym

Że będziesz sam w potrzebie to nie przyszło ci do głowy

Lekarze mówią: «Jego serce bić przestaje»

Więc nagle ona stwierdza, że swe serce mu oddaje

Podpisała dokumenty — jest już dawcą

Wsiadła na motor, który był jego oprawcą

«Zaraz zginę, oddaję ci część mnie

Opiekuj się naszą córką, ona teraz potrzebuje cię!»

Ooo, teraz odchodzę, właśnie się żegnamy

Ooo, bardzo się boję, bo już się nie spotkamy

Ooo, teraz odchodzę, właśnie się żegnamy

Ooo, bardzo się boję, bo już się nie spotkamy

Na peryferiach miasta jest mały cmentarz

Tu spoczywa ktoś, kogo należy pamiętać

Gdy usłyszysz tu motoru silnik

Wiedz, że odwiedzają ją młode wilki

Kim jest dziewczyna o której jest ta historia?

Tu mała dziewczynka w górę spogląda

To Twoja mama, która jak nikt wcześniej

Z miłości oddała mi, własne serce

Ooh, jetzt gehe ich, wir verabschieden uns nur

Ooh, ich habe große Angst, weil wir uns nicht wiedersehen werden

Diese Herbstblätter, die sagen, dass etwas vorbei ist

Das Foto der Vergänglichkeit im grauen Rahmen ist eingefroren

Diese Herbstblätter, die vor nicht allzu langer Zeit raschelten

So freudig, dass wir uns gar nicht auf den Winter freuen

Sie sterben jetzt, aber so sollte es sein

Schließlich muss nach dieser Kälte der Frühling kommen

Wir fallen um aufzustehen – denn wie die jungen Wölfe zu sagen pflegten:

„Manchmal ist Verlieren Gewinnen“

Das Motorrad wartet, obwohl niemand in diese Aura hineinfährt

Die Regentropfen sind Stück für Stück wichtig

Der einsame Wolf bewacht den Triumph

Ein Fehler und Chaos erwartet Sie

Und du erklärst ihm warum in dieser Szenerie

Es gibt ihn nicht - seinen geliebten Meister

Die Gravur seines Namens ist bereits angelaufen

Und seine Freundin hat schlechte Erinnerungen an dieses Fahrrad

Sie hat Schmerzen, ihr Leben fällt ihr aus den Händen

Manchmal denkt er daran, von hier wegzukommen

Er hasst das Motorrad für alles

Denn der Himmel wartet jetzt und die Hölle spottet jetzt

Ein Krankenzimmer, das an mehr als einen Toten erinnert

Sie bückt sich, umarmt sich

Neben ihm hockend, will sie ihm so viel erzählen

Aber das Koma tötet seit zwei Jahren die Hoffnung

Auf diese Jahre hat er gewartet, obwohl die Familie darauf drängt:

"Mach ein Leben mit jemandem, du kannst es nicht alleine schaffen"

Sie hat nicht auf sie gehört, weil sie ihn mehr liebt als ihr Leben

"Zünde den Funken des Glaubens an und zünde nicht die Kerzen an!"

Ooh, jetzt gehe ich, wir verabschieden uns nur

Ooh, ich habe große Angst, weil wir uns nicht wiedersehen werden

Der Wind trägt die Blätter, um in einem Moment zu fallen

Glauben Sie mir - wir gehen den gleichen Weg

Die ganze Welt raste im Regen herum

So sah dieser Tag aus, sie sah von der Seite zu

Er und sie auf Fahrrädern, leere Straße, Zeitverschwendung

Dieses Wetter, plötzlich Wasser, rutschte, regierte nicht

Schnelle Hilfe – Handeln, Reanimation, noch atmen

Dank Ausrüstung, die nie im Urlaub ist

Sie haben das Papier als Ehrenspender unterschrieben

Dass Sie allein in Not wären, kam Ihnen nicht in den Sinn

Ärzte sagen: „Sein Herz hört auf zu schlagen“

So plötzlich stellt sie fest, dass sie ihm ihr Herz schenkt

Sie hat die Dokumente unterschrieben – sie ist bereits Spenderin

Sie stieg auf das Fahrrad, das sein Folterer war

«Ich bin dabei zu sterben, ich gebe dir einen Teil von mir

Kümmere dich um unsere Tochter, sie braucht dich jetzt!»

Ooh, jetzt gehe ich, wir verabschieden uns nur

Ooh, ich habe große Angst, weil wir uns nicht wiedersehen werden

Ooh, jetzt gehe ich, wir verabschieden uns nur

Ooh, ich habe große Angst, weil wir uns nicht wiedersehen werden

Am Rande der Stadt befindet sich ein kleiner Friedhof

Hier liegt jemand, an den man sich erinnert

Wenn Sie hier einen Motorradmotor hören

Wisse, dass Wolfsjunge sie besuchen

Wer ist das Mädchen, um das es in dieser Geschichte geht?

Hier schaut ein kleines Mädchen nach oben

Das ist deine Mutter, die noch niemanden mag

Aus Liebe schenkte sie mir ihr eigenes Herz