Be Tamashaye Negahat - Homayoun Shajarian, Alireza Ghorbani, Mahyar Alizadeh

گو چه رازی است در این موج مه آلود نگاهت که تو چون باد پریشانی و مستی؟

دست در دست خزان، خنده کنان در دل این باغ نشستی

قامت عمر مرا خشک تر از شاخه ی بی جان بشکستی، بشکستی

چه بگویم؟

به که گویم که دلم گلشن اسرار تو گشته؟

گل هر یاد در این باغ پریشان به سر انگشت تو در خاطره ی خاک نشسته

وای بر من که دلم پر ز تمنای تو گشته

نتوانم، نتوانم که بگویم دل من لیلی اش از یاد نبرده

من که عمرم به تماشای نگاهش همه بر باد نشسته

همچو لیلای پریشان تو بر خاک نشستم

خسته ام، خسته تر از مرغ پر و بال شکسته

خسته ام، خسته تر از قامت مینای شکسته

جز غم روی رُخش در دل حیران چه توان دید؟

به که گویم، به که گویم که من از عشق غریبش نگذشتم؟

نگذشتم

Was ist das Geheimnis in dieser nebligen Welle deines Blicks, dass du beunruhigt und betrunken bist wie der Wind?

Sie saßen Hand in Hand mit Khazan und lachten im Herzen dieses Gartens

Du hast mein Leben trockener gebrochen als einen leblosen Ast

Was kann ich sagen

Wem soll ich sagen, dass mein Herz zu deinem Geheimnis geworden ist?

Die Blume jeder Erinnerung in diesem gestörten Garten sitzt auf deiner Fingerspitze in der Erinnerung des Bodens

Wehe mir, dass mein Herz von Sehnsucht nach dir erfüllt ist

Ich kann nicht, ich kann nicht sagen, dass mein Herz Lily nicht vergessen hat

Ich habe sein ganzes Leben lang seine Augen beobachtet

Ich saß auf dem Boden wie deine unruhige Nacht

Ich bin müde, müder als ein Huhn mit gebrochenen Federn

Ich bin müde, müder als gebrochener Zahnschmelz

Was ist außer Traurigkeit im Gesicht des überraschten Herzens zu sehen?

Wem soll ich sagen, wem soll ich sagen, dass ich seine seltsame Liebe nicht vermisst habe?

Ich habe nicht bestanden