Ballada o dziwnym malarzu - Dzem

Puste kieszenie i torba pełna snów

Oto malarz dziwny, który bywał tu

Wszyscy go znali, wiedzieli o tym, że

Duszę swą zaprzedał światu pędzli stu

Nie wierzył ludziom i sobie chyba też

Zbyt wiele bólu doznał, za dużo wylał łez

Karmiony pogardą i rzuconym groszem

Często tu siedział, obrazy sprzedać chciał

Kto choć jeden kupi dziś?

Nie wiedziałeś skręcasz w lewo, chcesz już iść

A być może, gdy zobaczysz właśnie je

Znajdziesz słabość swą i marzenia blask

Kto wie?

Życie swe zamienił w deliryczny sen

Gubiąc gdzieś po drodze prawdę swą i sens

By w końcu się odważyć i zapukać tam

Gdzie teraz białą farbą maluje wieczny czas

Kto choć jeden kupi dziś

Nie widziałeś, skręcasz w lewo chcesz już iść

A być może, gdy zobaczysz właśnie je

Znajdziesz słabość swą i marzenia blask

Kto wie?

Leere Taschen und eine Tasche voller Träume

Hier ist der seltsame Maler, der hier war

Jeder kannte ihn, das wussten sie

Er hat seine Seele um hundert Pinsel an die Welt verkauft

Er glaubte den Menschen nicht und er glaubte sich selbst auch nicht

Er hatte zu viele Schmerzen erlitten, zu viele Tränen vergossen

Gefüttert mit Verachtung und einem geworfenen Penny

Er saß oft hier, er wollte seine Bilder verkaufen

Wer kauft sich heute mindestens einen?

Du wusstest nicht, dass du links abbiegst, du willst jetzt gehen

Vielleicht, wenn Sie nur sie sehen

Du wirst deine Schwäche finden und deine Träume werden leuchten

Wer weiß?

Er verwandelte sein Leben in einen wahnsinnigen Traum

Irgendwo auf dem Weg deine Wahrheit und Bedeutung zu verlieren

Sich endlich zu trauen und dort anzuklopfen

Wo er jetzt mit weißer Farbe die ewige Zeit malt

Wer kauft sich heute noch eins

Sie haben es nicht gesehen, Sie biegen links ab, Sie wollen gehen

Vielleicht, wenn Sie nur sie sehen

Du wirst deine Schwäche finden und deine Träume werden leuchten

Wer weiß?