Autobus 522 - Eldo

Głęboko w szafie schowałem wszystko co mam, co miałem

W metafory ubrałem wszystko między mną a światem

Wiesz jest taka droga, idę drogą tą

Noga za nogą, obok inni chodzą

Zobacz ty też idziesz dokądś obok ze swoją legendą

Prosto w słońcu tak samo jest ze mną

Popatrz na rozkład, na skrajne losu miejsca

Pomyśl, chociaż dla ciebie nie mają znaczenia

Łączą dwie części mnie pomostem nad krawędzią

I mam nadzieję, że zostaną ze mną, na zawsze połączone

By nie tylko patrzeć móc na nie

Ale móc dojść po kładce tego mostu

Czarno biały świat przystanków pełen

Zmienia się skład, lecz autobus ciągle gna przed siebie

Dni składają się w nim w podróży lata

Od pętli do pętli autobusem 522

Czerwono-żółty diesel pełen nieznajomych

Te osoby to najwierniejsi towarzysze drogi

Przez życie na odległe końce miasta

To tournee moim autobusem 522

Czerwono-żółty diesel pełen nieznajomych

Te osoby to najwierniejsi towarzysze drogi

Przez życie na odległe końce miasta

To tournee moim autobusem 522

U tej pętli przy torach, aż do miejsca w którym

Jeden król Jan III swój pałac zbudował

Dla was tylko tournee przez korki tego miasta

Dla kierowcy tylko praca, a dla pasażerów tylko trasa

Pełna potów w letni dnia upał

Pełna zimna i ciemna, gdy tylko pierwszy śnieg upadł

Na trotuar, kiedyś wolny, psujący się Ikarus

Teraz nowiutki Neoplan, miasto idzie naprzód

Jak my, jak świat, jak ty z nową zmianą

I tylko moja miłość i te miejsca trwają

Znam tą trasę na pamięć, każdy zakręt

Lecz wciąż uwielbiam jadąc za okno patrzeć

Słuchać tych rozmów ludzi gdy ja odbywam podróż

Z miejsca hołdu muzyce do miejsca hołdu Bogu

Czerwono-żółty diesel pełen nieznajomych

Te osoby to najwierniejsi towarzysze drogi

Przez życie na odległe końce miasta

To tournee moim autobusem 522

Czerwono-żółty diesel pełen nieznajomych

Te osoby to najwierniejsi towarzysze drogi

Przez życie na odległe końce miasta

To tournee moim autobusem 522

Ich habe alles, was ich habe, tief im Schrank versteckt

Ich habe alles zwischen mir und der Welt in Metaphern gekleidet

Du weißt, es gibt einen Weg, ich gehe diesen Weg

Bein für Bein, andere gehen daneben

Wir sehen uns auch irgendwo in der Nähe mit Ihrer Legende

Direkt in der Sonne, bei mir ist es genauso

Schauen Sie sich den Verfall an, das extreme Schicksal des Ortes

Denken Sie nach, auch wenn sie Ihnen egal sind

Sie verbinden zwei Teile von mir durch eine Brücke über den Rand

Und ich hoffe, sie werden für immer bei mir bleiben

Nicht nur um sie anschauen zu können

Aber auf dem Steg dieser Brücke gehen zu können

Die schwarz-weiße Welt der Haltestellen ist voll

Die Besetzung wechselt, aber der Bus rast weiter

Die Tage werden darin auf einer Sommerreise nachgeholt

Von Schleife zu Schleife mit dem Bus 522

Ein rot-gelber Diesel voller Fremder

Diese Menschen sind die treuesten Begleiter auf der Straße

Durchs Leben bis ans Ende der Stadt

Dies ist meine 522-Bustour

Ein rot-gelber Diesel voller Fremder

Diese Menschen sind die treuesten Begleiter auf der Straße

Durchs Leben bis ans Ende der Stadt

Dies ist meine 522-Bustour

An dieser Schleife, bei den Gleisen, den ganzen Weg dorthin

Ein König, Jan III., baute seinen Palast

Nur eine Tour durch die Staus der Stadt für Sie

Arbeit nur für den Fahrer, nur die Route für die Fahrgäste

Schweißdurchflutete Hitze an einem Sommertag

Völlig kalt und dunkel, als der erste Schnee fiel

Auf dem Bürgersteig, einmal frei, verderblicher Ikarus

Jetzt mit einem brandneuen Neoplan zieht die Stadt weiter

Wie wir, wie die Welt, wie Sie mit einer neuen Veränderung

Und nur meine Liebe und diese Orte bleiben

Ich kenne diese Route auswendig, jede Kurve

Aber ich schaue trotzdem gerne aus dem Fenster

Ich höre den Gesprächen der Leute zu, während ich reise

Von einem Ort der Hommage an die Musik zu einem Ort der Hommage an Gott

Ein rot-gelber Diesel voller Fremder

Diese Menschen sind die treuesten Begleiter auf der Straße

Durchs Leben bis ans Ende der Stadt

Dies ist meine 522-Bustour

Ein rot-gelber Diesel voller Fremder

Diese Menschen sind die treuesten Begleiter auf der Straße

Durchs Leben bis ans Ende der Stadt

Dies ist meine 522-Bustour