Ferajny - Eldo

Alejami wycackany szedł se jakiś gość

Facjata niby owszem, może być

Nagle potknął się o kamień rycząc «Och, psiakość!

Jak oni mogą w tej Warszawie żyć!»

Syreni gród jest fest, tu życie mija z biglem

Szczególnie, jeśli wiesz, co kryje się za winklem

Cięte typy piją czterdziestkę pod sklepem

Mówią «mieliśmy ambicje, ale mijało nas szczęście»

Zawraca kontrafałdę więc daję mu grosz w łapę

Idę przed siebie i swoje szczęście znajdę na pe

Szuka tu szczęścia niejeden

Chce mieć piter pełen dzińdziorów i wyjechać do siebie

Ćmy nocne rozkładają uda

Za dwie stówy i myślą, że kiedyś zapomnieć się uda

Lewarek śmieje się z gabloty

Bo wziął czerstwiaka pod bajer zarobi na nim parę złotych

Możesz mieć boja, to miasto wciąż baletuje

Tu antki szybko przyklejają fanara na tróje

Miasto zostało to samo, język się zmienił

Są ziomki z podwórek, zamiast ferajn z kamienic

To warszawskie ballady

Czarna Mańka, księżyc frajer, jadziem na Bielany

Warszawa da się lubić, ja ją kocham — to pewne

I w ogóle i w szczególe i pod każdym innym względem

Nie zawracaj kontrafałdy, że w Warszawie byłeś

Bo na Saską Kępę wcale nie chodziłeś

Jesteś frajer, jakich mało, istne tam wesele

Karuzela, młyn diabelski bez ustanku miele

Na różycu baba krzyczy «pyzy prosto z gara»

Skower majchra używa gdzieś w bramach

Tego nie ma, możesz usłyszeć to w balladach

Mentalność została, kpiarz, wieczny cwaniak, warszawiak

Spalił nam miasto w ząbek czesany kolo

Strączku łuskany, klapa — stolica żyje na nowo

W krótkich abcugach wyrosły nowe czynszówki

Fioraje znów sprzedają kwiaty na rynku starówki

Andrusy zamiast oprychówek czapki na uszy

I galant lalunie co wyróżniają się w tłumie

Trzeba miastu spojrzeć w oczy

Schylić głowę, nieujarzmione miasto pełne historii mrocznych

Bohaterowie śpią na cytadeli stokach

W grobach pod brzozowym krzyżem na Powązkach

I wkurzaj się na nasz charakter strączku łuskany

Spytasz skąd jestem?

Powiem z dumą «z Warszawy!»

To warszawskie ballady

Czarna Mańka, księżyc frajer, jadziem na Bielany

Warszawa da się lubić, ja ją kocham — to pewne

I w ogóle i w szczególe i pod każdym innym względem

Ein Gast lief erschöpft durch die Gassen

Konfrontiert mit ja, kann es sein

Plötzlich stolperte er über einen Stein und brüllte: „Oh, du verdammter!

Wie können sie in diesem Warschau leben! »

Das Mermaid Castle ist ein Fest, hier vergeht das Leben mit Ohrhaken

Vor allem, wenn man weiß, was hinter der Ecke ist

Die Cut-Typen trinken vierzig in der Nähe des Ladens

Sie sagen "Wir hatten Ambitionen, aber wir hatten Glück"

Er dreht die doppelte Falte, damit ich ihm einen Cent in die Pfote gebe

Ich gehe voran und ich werde mein Glück finden

Viele Menschen suchen hier ihr Glück

Ich möchte eine Etage voller dzińdziorów haben und nach Hause gehen

Nachtfalter spreizen ihre Schenkel

Für zweihundert und sie denken, dass es eines Tages möglich sein wird, zu vergessen

Der Wagenheber lacht über die Vitrine

Weil er einen Bajer genommen hat, bekommt er ein paar Zloty dafür

Sie können eine Boje haben, diese Stadt tanzt immer noch

Hier antki schnell Fanar auf drei kleben

Die Stadt blieb die gleiche, die Sprache änderte sich

Es gibt Leute aus Hinterhöfen, statt Banden aus Mietshäusern

Das sind Warschauer Balladen

Schwarze Manka, Mondmöwe, ich gehe nach Bielany

Warschau kann man mögen, ich liebe es – das ist sicher

Und zwar im Detail und in jeder anderen Hinsicht

Drehen Sie nicht die doppelte Falte, die Sie in Warschau gewesen sind

Weil du überhaupt nicht nach Saska Kepa gegangen bist

Du bist ein Versager, da ist eine echte Hochzeit

Karussell, das Riesenrad mahlt ständig

Im Rouge schreit eine Frau „Knödel direkt aus dem Topf“

Skower verwendet den Aufkleber irgendwo in den Toren

Es ist nicht da, man kann es in den Balladen hören

Die Mentalität blieb, ein Spötter, ein ewig böser Mann, ein Warschauer

Er brannte die Stadt in ein gebürstetes Nelkenrad

Geschälte Schote, Klappe - die Hauptstadt lebt neu auf

Neue Mietshäuser wurden kurzfristig errichtet

Fioraje verkauft wieder Blumen auf dem Altstadtmarkt

Andrusy Mützen für Ohren statt Banditen

Und galante Puppen, die sich von der Masse abheben

Man muss der Stadt in die Augen schauen

Beuge dein Haupt, ungezähmte Stadt voller dunkler Geschichten

Die Helden schlafen an den Hängen der Zitadelle

In den Gräbern unter dem Birkenkreuz in Powązki

Und ärgern Sie sich über unsere Natur der geschälten Schote

Du fragst, woher ich komme?

Ich sage stolz «aus Warschau!»

Das sind Warschauer Balladen

Schwarze Manka, Mondmöwe, ich gehe nach Bielany

Warschau kann man mögen, ich liebe es – das ist sicher

Und zwar im Detail und in jeder anderen Hinsicht