Parastoohaye Khaste - Faramarz Aslani

ای پرستوهای خسته

که قبار هر سفر

به بال هایتون نشسته

آیا هنوز هم میگذرید

ز شهری که زمونه

به رویم دراشو بسته؟

آهای کبوترهای غمگین

که نیرنگ آسمون

کرده بالاتونو سنگین

آیا هنوز هم مینشینید

به بامی که زمونه

سرنگون کرده به پایین؟

من همیشه دلم میخواست چراغونی

به جز اشکم نیومد به مهمونی

دل، سر و پرده غم های زمونه ست

پرستوی تنم، بی آشیونه ست

ای کوچه های دماوند

که کودکی های من

از شما خاطره ها دارند

آیا هنوز هم میگسترید

به دشتی که برایم

در آن خاطره میکارند؟

من همیشه دلم میخواست چراغونی

به جز اشکم نیومد به مهمونی

دل، سر و پرده غم های زمونه ست

پرستوی تنم، بی آشیونه ست

ای پرستوهای خسته

که قبار هر سفر

به بال هایتون نشسته

آیا هنوز هم میگذرید

ز شهری که زمونه

به رویم دراشو بسته؟

O müde Schwalben

Das ist das Grab jeder Reise

Sitzt auf Haytons Flügeln

Passierst du noch?

Aus der Stadt, in der ich lebe

Ist die Tür für uns geschlossen?

Oh traurige Tauben

Dieser Trick des Himmels

Du hast deine Höhen schwer gemacht

Sitzen Sie noch?

Bis aufs Dach also

Abgestürzt?

Ich wollte immer ein Licht

Ich bin nicht zur Party gekommen, außer wegen meiner Tränen

Das Herz ist der Kopf und der Vorhang unserer Sorgen

Meine Körperschwalbe ist obdachlos

O Gassen von Damavand

Das Meine Kinder

Sie haben Erinnerungen an dich

Baust du noch aus?

Zu der Ebene, die für mich

Pflanzen sie in dieser Erinnerung?

Ich wollte immer ein Licht

Ich bin nicht zur Party gekommen, außer wegen meiner Tränen

Das Herz ist der Kopf und der Vorhang unserer Sorgen

Meine Körperschwalbe ist obdachlos

O müde Schwalben

Das ist das Grab jeder Reise

Sitzt auf Haytons Flügeln

Passierst du noch?

Aus der Stadt, in der ich lebe

Ist die Tür für uns geschlossen?