Dom Stary - Grzegorz Turnau

Dom stary, opuszczony, gdzieś na skraju drogi

Dziwne — choć iść tam nie chcesz, same niosą nogi

Wchodzisz — bezludna cisza aż dźwięczy wokoło

Myślisz — tak kiedyś było tu głośno, wesoło

Na ścianach fotografie: Panowie z Paniami

A to — patrzcie — fortepian: lubił grywać na nim

Tu w wazoniku piórko, znalazłem je wtedy

Tu róża zasuszona, pamiętasz, jak kiedyś…

Za stołem wyraźniejsze jeszcze od powietrza

Najdroższe cienie siedzą - coraz lżejsze, bledsze

A szklanki czas nie rozbił - cała, wieczna żyje

Choć ten, co pijał z niej, już z innych źródeł pije

O!

nieśmiertelność rzeczy, o!

pamiątki po nas

Bo to przecież nasz dom jest i opowieść o nas

To twoich palców ciepło, wciąż na tych klawiszach

Nasze w tych ścianach głosy i ta po nich cisza

Dom stary, opuszczony, gdzieś na skraju drogi

Dziwne — choć iść tam nie chcesz, same niosą nogi

A ponad domem błękit, wysoki, ogromny

I gwiazda wstaje pierwsza — tam, na nieboskłonie…

Ein altes, verlassenes Haus, irgendwo am Straßenrand

Seltsam - obwohl man da nicht hin will, tragen sie ihre Beine von alleine

Du trittst ein – die menschenleere Stille lässt es rundum klingen

Du denkst - früher war es hier laut und lustig

An den Wänden hängen Fotos: Herren mit Damen

Und dieses – schau – das Klavier: Er spielte es gerne

Eine Feder hier in einer Vase, die habe ich damals gefunden

Hier ist eine getrocknete Rose, denken Sie daran, wann ...

Hinter dem Tisch, noch klarer als Luft

Die teuersten Schatten sitzen – immer heller, blasser

Und die Zeit hat die Gläser nicht zerbrochen - alles ewig

Obwohl derjenige, der daraus getrunken hat, bereits aus anderen Quellen trinkt

ÜBER!

Unsterblichkeit der Dinge, oh!

Souvenirs nach uns

Schließlich ist dies unser Zuhause und die Geschichte über uns

Es ist die Wärme deiner Finger, immer noch auf diesen Tasten

Unsere Stimmen in diesen Wänden und die Stille danach

Ein altes, verlassenes Haus, irgendwo am Straßenrand

Seltsam - obwohl man da nicht hin will, tragen sie ihre Beine von alleine

Und über dem Haus ist blau, hoch, riesig

Und der Stern geht zuerst auf - dort am Himmel ...